شرط عراق برای تسویه طلب ایران؛ فقط دارو و کالای اساسی!

سیاست شرق _ جواد اوجی، وزیر نفت، روز پنجشنبه ۱۱ خرداد و در حاشیه نشست دولت با اشاره به صادرات گاز به عراق گفت: ما هر چه گاز به عراق می‌فروشیم در بانک TBI (مبلغ آن را) می‌گیریم. منتها عراقی‌ها شروطی درباره درآمد حاصل از صادرات گاز دارند که برای دارو و کالاهای اساسی است. ما به طرف عراقی فشار اوردیم که این محدودیت برداشته شود.

اوجی افزود: در حال مذاکره با طرف عراقی هستیم تا این موضوع را حل و فصل کنیم و مانند ترکیه درآمد حاصله از فروش گاز را به هر شکلی که می‌خواهیم، دریافت کنیم. 

اظهارات اوجی به مشکلات دریافت پول صادرات گاز به عراق ، حاکی از آن است که تحریم های ایالات متحده، دریافت های بانکی ایران را با محدودیت های مختلف، مواجه ساخته است. مسئله ای که حاکی از ترس کشورهای دیگر از، عواقب مراودات بانکی با ایران است.

مطالبات نفتی و گازی ایران از کشورهای مختلف سال‌هاست که در خلال تحریم‌های بانکی و مالی به یک کلاف سردرگم تبدیل شده است. داستان پول‌های بلوکه شده ایران در کره جنوبی و طلب‌های گازی کشور از عراق مشهورترین بخش این داستان هستند.

جواد اوجی اکنون در حالی از مشکل نقد کردن طلب‌های گازی ایران از عراق سخن گفته که تلاش‌هایی برای تمدید قرارداد گازی دو کشور در جریان است.

دو هفته قبل مجید چگنی، معاون وزیر نفت در امور گاز، در حاشیه بیست‌ و هفتمین نمایشگاه نفت، گاز، پالایش و پتروشیمی با اشاره به همین مطلب گفته بود که ایران در حال بررسی تمهیدات لازم برای دریافت بهای گاز خود از عراق است. چیزی که نشان می‌دهد همچنان راه حل قطعی و نهایی برای این موضوع پیدا نشده است.

اهمیت موضوع از آنجاست که عراق دومین شریک بزرگ تجاری ایران محسوب می‌شود و تجارت متقابل دو کشور سالانه به مرز ۱۴ میلیارد دلار می‌رسد. با این اوصاف بخش اعظم این تجارت هم اکنون درگیر مساله نقد کردن طلب‌های ایران و دریافت وجوه صادرات انجام شده به عراق است.

تنها راه ایران برای تسویه نقدی طلب گاز و برق از عراق، دریافت دینار از این کشور است. اما همین روش هم دو مشکل عمده دارد؛ اول اینکه دینار عراق چندان در عرصه تجارت به کار ایران نمی‌آید و دوم اینکه بخش زیادی از آن بابت انتقال پول از بین خواهد رفت.

 چندی قبل حمیدرضا صالحی، نایب‌رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی در همین رابطه گفت: بسیاری از شرکت‌ها با عراق کار می‌کنند؛ اما اگر از این منابع حواله‌ای بخواهند، ممکن است به‌صورت دیناری آن‌هم با هزینه‌های سنگین انتقال و با سختی بسیار بتوانند دریافتش کنند؛ چرا‌که مجوز عراق از آمریکا درباره مبادله با ایران محدود به خرید از کشور ما بوده و مجوزی برای پرداخت نقدی مابه ازای آن تنها در قالب پرداخت به‌صورت مواد اولیه مثل دام، برنج، دارو و ذرت وجود دارد.

یکی از سیاست‌های مهم تجاری و اقتصادی دولت سیزدهم از همان ابتدا تبادل‌های مالی با ارز متقابل کشورهای شریک بود، مسئله ای که برخی آن را بهترین روش ممکن برای دلارزدایی از اقتصاد ایران می دانند.. اما سوال اینجاست که آیا این راه حلی درست و اختیاری است یا به دلیل شرایط موجود و تحریم، انتخاب شده است؟

انتهای پیام