سیاست شرق _ هیثم الغیص، دبیر کل سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک)، طی پیامی ویدیویی، شصت‌وچهارمین سالروز تأسیس سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) را تبریک گفت.

سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک)، با داشتن ۷۷ درصد از ذخایر اثبات شده نفت جهان و ارائه ۴۱ درصد از تولید، جایگاه قدرتمندی در عرصه جهانی دارد.

نشست بغداد در ۱۴ سپتامبر ۱۹۶۰ که منجر به تشکیل اوپک توسط پنج کشور بنیانگذار عربستان سعودی، ونزوئلا، عراق، ایران و کویت شد، موجب تاسیس این سازمان با بودجه ۱۵۰ هزار پوندی شد، که مقر آن در ژنو است. اما از آنجایی که سوئیس تمایلی به ارائه امتیازات دیپلماتیک به دبیرخانه اوپک نداشت، این سازمان در ژوئن ۱۹۶۵ به اتریش نقل مکان کرد، جایی که هنوز هم در آنجا فعالیت می کند. اولین دبیرکل اوپک فواد روحانی از ایران بود.

شاید کشورهای مصرف کننده نفت ، از سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) که امروز شامل ۱۲ کشور است، به عنوان یک کارتل نفتی که بر یک کالای حیاتی در صنعت، کشاورزی و زندگی بشر تسلط دارد، خشمگین باشند، با این وجود، شکل‌گیری این سازمان، واکنشی بود به برخی فراز و نشیب‌های تاریخی، عوامل اقتصادی و وضعیت ژئوپلیتیکی اوایل تا اواسط قرن بیستم بود، که بیشتر سیاست های استعماری شرکت های نفتی غربی، موسوم به هفت خواهر، عامل آن بود.

در طول سال‌ها، به‌ویژه در دهه ۱۹۷۰، اعضای اوپک مالکیت منابع نفتی خود را در دست گرفتند و سهمیه‌های تولید را اتخاذ کردند تا بر قیمت نفت، به نفع خود تأثیر بگذارند.

هرچند، تولید نفت از سایر نقاط جهان، از جمله دریای شمال و روسیه، و همچنین اختلافات سیاسی در داخل اوپک، قدرت آن را به میزان قابل توجهی محدود کرده است و امروزه با توجه به اقتصاد جهانی یکپارچه و جریان جهانی نفت، هیچ کشور یا شرکتی نمی تواند منابع یا قیمت نفت را کنترل کند.

اوپک در حال حاضر ۱۲ عضو دارد: الجزایر، آنگولا، اکوادور، ایران، عراق، کویت، لیبی، نیجریه، قطر، عربستان سعودی، امارات متحده عربی و ونزوئلا. گابن و اندونزی به ترتیب در سال ۱۹۷۴ و ۲۰۰۸ از اوپک خارج شدند.

اوپک خود را یک سازمان بین دولتی می داند که برای اعمال حاکمیت کشورهای تولیدکننده نفت بر منابع طبیعی آنها تشکیل شده است. هدف آن ثبات بازار جهانی نفت هم از نظر قیمت گذاری معقول و هم از نظر جریان مطمئن نفت است.

دیدگاه ما نسبت به اوپک هر چه باشد، یک چیز واضح است: این سازمان یک سازمان ۶۴ ساله است و برای سال های آینده جایگاهی حیاتی در اقتصاد جهانی خواهد داشت.

انتهای پیام