سیاست شرق _ بیش از ۱۱ هزار نفر از ۷ اکتبر (۱۵ مهر) در غزه کشته شدند، پس از حمله مرگبار طوفان الاقصی توسط حماس به اسرائیل، شاهد آغاز یک حمله نظامی گسترده از سه جبهه زمینی، هوایی و دریایی از سوی اسرائیل به نوار غزه بودیم که جمعیتی نزدیک به ۲.۳ میلیون نفر را در خود، جای داده است.

به نقل از روزنامه تایم، استمرار حملات اسرائیل و ابراز نگرانی رهبران جهان نسبت به وضعیت ساکنان غزه در کنار بی توجهی تلاویو به این مسئله، کافی بود که کریگ مخیبر، یکی از مدیران سازمان ملل، به دلیل «شکست» این سازمان در اقدامی علیه آنچه که او آن را «پرونده کتاب درسی نسل‌کشی» خواند، استعفا داد. و در یک بیانیه مطبوعاتی در ۲ نوامبر، ائتلاف جداگانه ای از کارشناسان سازمان ملل به طور مشابه ابراز نگرانی کردند و هشدار دادند که فلسطینی ها “در معرض خطر جدی نسل کشی هستند.”
روز پنجشنبه، سه سازمان حقوق بشر فلسطینی  شکایتی را به دادگاه کیفری بین‌المللی (ICC) برای صدور حکم بازداشت علیه رهبران اسرائیل – از جمله بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی – به اتهام نسل‌کشی تسلیم کردند.

نسل کشی چیست؟ 

به گفته الکساندر هینتون، رئیس یونسکو در زمینه پیشگیری از نسل کشی در دانشگاه راتگرز در نیوجرسی، نسل کشی را می توان از سه منظر تعریف کرد: حقوقی، علمی اجتماعی و متعارف.

کنوانسیون سازمان ملل متحد در مورد پیشگیری و مجازات جنایت نسل‌کشی، نسل‌کشی را این گونه تعریف می‌کند: «هر یک از اعمال زیر که به قصد نابودی کلی یا جزئی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی انجام می‌شود.» این اعمال شامل «کشتن اعضای گروه، ایجاد صدمات جدی جسمی یا روحی به اعضای گروه، تحمیل عمدی شرایط زندگی گروهی که برای تخریب فیزیکی آن به طور کامل یا جزئی محاسبه شده است، اعمال اقداماتی برای جلوگیری از تولد در داخل گروه و یا انتقال اجباری کودکان گروه به گروهی دیگر است.» 

با این حال، محققان اضافه می‌کنند که بسیاری از دانشمندان علوم اجتماعی نسل‌کشی را به شیوه‌ای گسترده‌تر تعریف می‌کنند. «[تعریف قانونی فعلی] مجموعه بسیار محدودی از مقوله‌های قربانیان را مشخص می‌کند: قومی، نژادی، ملی، مذهبی، اما افرادی را که به دلیل موقعیت اجتماعی-اقتصادی، یا هویت سیاسی‌شان، یا هر چیز دیگری هدف قرار می‌گیرند، در نظر نمی‌گیرد.

هینتون اضافه می کند که تعریف محاوره ای تر برای نسل کشی بر ایده “تخریب در مقیاس بزرگ و اقدامات انجام شده علیه یک جمعیت” متمرکز است. بسیاری ممکن است به هولوکاست به عنوان بهترین مثال برای این موضوع اشاره کنند، اگرچه نسل کشی، بر اساس این تعریف گسترده تر، از آن زمان بارها در مکان هایی مانند رواندا و گواتمالا اتفاق افتاده است .

آیا آنچه اکنون در حال وقوع است یک نسل کشی است؟ 

راز سگال، مدیر برنامه مطالعات نسل‌کشی در دانشگاه استاکتون، به طور مشخص می‌گوید که این یک «مورد کتاب درسی نسل‌کشی» است. سگال معتقد است که نیروهای اسرائیلی در حال انجام سه اقدام نسل کشی هستند، از جمله “قتل، ایجاد آسیب جدی بدنی، و اقدامات محاسبه شده برای نابودی گروه”. او به سطوح انبوه تخریب و محاصره کامل نیازهای اولیه – مانند آب، غذا، سوخت و تجهیزات پزشکی – به عنوان مدرک اشاره می کند.

او می گوید که رهبران اسرائیل “بیانات صریح، روشن و مستقیم قصد خود را بیان کردند” و به بیانیه ایزاک هرتزوگ، رئیس جمهور اسرائیل در یک کنفرانس مطبوعاتی در ۱۳ اکتبر اشاره کرد. هرتزوگ در بیانیه خود گفت: «این یک ملت است که در آنجا حضور دارد و مسئول است. این درست نیست، این لفاظی ها در مورد غیرنظامیان بی اطلاع و درگیر نیستند.

 هرتزوگ مدعی شد: این کاملاً درست نیست. آنها می توانستند قیام کنند، می توانستند علیه حماس که در غزه حاکم است، مبارزه کنند. (وقتی یک روزنامه نگار در همان کنفرانس مطبوعاتی از او خواسته بود که در این مورد توضیح دهد، هرتزوگ بعداً گفت که غیرنظامیان غزه را مسئول نگه داشتن حماس در قدرت سیاسی نمی داند.) سگال می گوید که این تفکر، همه فلسطینی ها را به عنوان “جمعیت دشمن” در هم می آمیزد که می تواند به اثبات هدف آنها کمک کند.

بسیاری از کارشناسان که تایم با آنها صحبت کرده است، خاطرنشان کردند که آنها بر این اساس پاسخ می‌دهند که آیا معتقدند اقدامات علیه فلسطینی‌ها طبق دادگاه قانون نسل‌کشی تلقی می‌شود یا خیر.

وردجا می گوید که اقدامات اسرائیل در غزه به سمت یک “کارزار نسل کشی” پیش می رود. در حالی که او خاطرنشان می کند که واضح است که نیروهای اسرائیلی قصد نابودی حماس را دارند، “پاسخ زمانی که شما دچار یک بحران امنیتی هستید… می تواند آتش بس، مذاکره یا نسل کشی باشد.”

ویکتوریا سانفورد، استاد دانشگاه سیتی نیویورک، آنچه را که در غزه اتفاق می‌افتد، با کشتن یا ناپدید شدن بیش از ۲۰۰،۰۰۰ مایا در گواتمالا از سال ۱۹۶٠ تا ۱۹۹۶ مقایسه می‌کند که به نسل‌کشی گواتمالا معروف است و موضوع کتاب او« رازهای مدفون : حقیقت و حقوق بشر» است. در گواتمالا او اشاره می کند که مایاها و فلسطینیان هر دو در معرض اقدامات نسل کشی قرار گرفته اند. وقتی آنها را با تجربه زندگی مردم مطابقت می دهیم، شرایط مشابهی وجود دارد… اگر به درگیری های معاصر مانند تهاجم اسرائیل به فلسطین نگاه کنیم.» سنفورد و سگال دو تن از بیش از ۱٠٠ محقق و سازمانی بودند که نامه‌ای را امضا کردند که در آن از دیوان بین‌المللی کیفری خواستند تا با توجه به “قصد اسرائیل برای ارتکاب نسل‌کشی که آشکارا در صحنه عمل می‌کند” اقدامی انجام دهد.

سانفورد همچنین یکی از سه محققی است که اعلامیه ای را در حمایت از یک دادخواست اعلام شده در ۱۳ نوامبر توسط مرکز غیرانتفاعی حقوق اساسی امضا کرد. گروهی از فلسطینی‌های ساکن غزه و ایالات متحده و همچنین سازمان‌های حقوق بشر، از جو بایدن، رئیس‌جمهور جو بایدن و دیگر مقامات دولتی شکایت می‌کنند زیرا ادعا می‌کنند که ایالات متحده «همه اقداماتی را که برای جلوگیری از نسل‌کشی در اختیار دارد» انجام نمی‌دهد.

دیوید سایمون، مدیر برنامه مطالعات نسل‌کشی در دانشگاه ییل، می‌گوید که اسرائیل فقط به صراحت گفته است که می‌خواهد حماس را نابود کند و مستقیماً قصد «نابودی یک گروه مذهبی، قومی یا نژادی» را اعلام نکرده است. سیمون می‌گوید ممکن است دادگاه به این نتیجه برسد که حماس یا برخی از عناصر نیروی دفاعی اسرائیل (IDF) می‌توانند در ارتکاب یک عمل نسل‌کشی مجرم شناخته شوند، اما «مطمئناً این کتاب درسی نیست که قصد نابودی گروه‌های قومی را به هم مرتبط می‌کند، سخت است.”

بن کیرنان، مدیر برنامه نسل کشی کامبوج در دانشگاه ییل نیز با این موضوع موافق است. او در بیانیه‌ای که به تایم فرستاده شده است، نوشته است: «بمباران تلافی‌جویانه اسرائیل در غزه، هر چند بی‌رویه، و حملات زمینی کنونی آن، علی‌رغم تلفات غیرنظامی متعددی که در میان فلسطینی‌های غزه ایجاد می‌کنند، آستانه بسیار بالایی را که لازم است، مطابق با تعریف قانونی نسل کشی برآورده نمی کند.»

هینتون همچنین خاطرنشان کرد که وقتی مخیبر آن را «مورد کتاب درسی نسل‌کشی» نامید، به نظر می‌رسید که «برگرفته از درک علمی اجتماعی‌تر است که به استعمار شهرک‌نشینان و نوعی این پاک‌سازی تدریجی درازمدت یک گروه می‌پردازد».

همه محققانی که با تایم صحبت کردند می گویند که احتمال اینکه هم حماس و هم برخی از مقامات اسرائیلی در جنایت علیه بشریت مجرم شناخته شوند بسیار بیشتر است. کیرنان خاطرنشان می‌کند که گروه‌ها به احتمال زیاد در قتل‌عام مجرم شناخته می‌شوند، که «نیازی به اثبات تمایل آگاهانه یک مجرم برای نابود کردن یک گروه “تحت عنوان” ندارد.»

برخی از محققان، مانند Verdeja، می‌گویند که بحث در مورد اینکه آیا می‌توان درگیری کنونی را نسل‌کشی نامید، اختلاف نظر وجود دارد، به این دلیل که اثبات اینکه آیا یک نسل‌کشی است، زمان می‌برد و در واقع مانع از کشتن مردم نمی‌شود. هینتون موافق است و اشاره می کند که از آنجایی که نسل کشی، جرمی بالاتر از همه جنایات تلقی می شود، مردم به شدت روی تعریف آن تمرکز و حساس هستند.

سایر محققان خاطرنشان می کنند که اشاره به یک لحظه خاص به عنوان نسل کشی بسیار مهم است. سگال به این نکته اشاره می کند که چگونه دولت ایالات متحده از خواندن جنایات مرتکب شده علیه «هوتوها» در رواندا، به عنوان نسل کشی امتناع کرد، زیرا انجام این کار به این معنی بود که آنها می بایست نیروهایی را برای مداخله بفرستند. او می گوید که عدم اقدام ایالات متحده باعث شد تا این کشتار ادامه یابد.

سگال می‌گوید: «بدون پایبندی به حقیقت، هرگز نمی‌توانیم به درستی محاسبه کنیم، که چگونه به هفتم اکتبر رسیدیم و چگونه پیش می‌رویم. “

انتهای پیام