سیاست شرق _ بر اساس گزارش دیده بان حقوق بشر، اسرائیل در جریان بمباران و اشغال نظامی نوار غزه از اکتبر ۲۰۲۳، یک روند خشونت آمیز و عمدی، آوارگی اجباری را علیه تقریبا ۲ میلیون غیرنظامی فلسطینی انجام داده است.

در این این گزارش آمده است این سیاست‌ها جنایت جنگی و جنایت علیه بشریت است ، همچنین دولت اسرائیل را به پاکسازی قومی علیه فلسطینیان در مناطقی که نیروهای دفاعی اسرائیل (IDF) بخش‌هایی از منازل و سایر زیرساخت‌های غیرنظامی را با خاک یکسان کرده‌اند، متهم کرد. راهی برای “مناطق حائل” و “راهروهای امنیتی” در سراسر منطقه محاصره شده است.

به گفته هماهنگ کننده امداد اضطراری سازمان ملل متحد ، در ۱۳ ماه پس از حملات مرگبار گروه های فلسطینی به رهبری حماس علیه اسرائیل در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، که تحت عنوان طوفان الاقصی شکل گرفت، عملیات تلافی جویانه ویرانگر اسرائیل در غزه تقریباً ۱.۹ میلیون فلسطینی را از خانه های خود بیرون رانده است(یعنی تقریباً ۹ نفر از ده نفر مردم ساکن در نوار).

این انتقال انبوه جمعیت در اولین روزهای بمباران اسرائیل آغاز شد، زمانی که ارتش اسرائیل به بیش از یک میلیون نفر که در شمال ساکن بودند دستور داد خانه های خود را ترک کرده و تنها در عرض ۲۴ ساعت به نیمه جنوبی منطقه بروند.

از آنجایی که، بیشتر غیرنظامیان از خانه های خود به مناطق امن پراکنده در سراسر نوار غزه رانده شده اند، ارتش اسرائیل زیرساخت های غیرنظامی را تخریب کرده است، که در کنار بمباران بی امان اسرائیل در غزه، ده ها هزار خانه را نیز ویران کرده است.

دیده بان حقوق بشر گفت که بیمارستان ها، مدارس و بخش های وسیعی از زمین های کشاورزی نیز ویران شده اند.

این گزارش می‌گوید که این ویرانی خطر سلب حق بازگشت به خانه‌های خود را از غیرنظامیان آواره در زمانی که جنگ، روزی به پایان می‌رسد، را سلب کرده است. 

دولت اسراییل به طور مداوم تاکید کرده است که دستور تخلیه انبوه آن به منظور اجازه دادن به ارتش اسرائیل برای مبارزه با گروه های شبه نظامی فلسطینی و در عین حال به حداقل رساندن تلفات غیرنظامیان در نوار پرجمعیت است.

اما کیتلین پروکتر، یک انسان شناس سیاسی و استاد پاره وقت در مرکز سیاست مهاجرت، گفت که گزارش های مکرر حملات اسرائیل به مناطق امن و مسیرهای تخلیه خود – که در گزارش دیده بان حقوق بشر نیز تایید و برجسته شده است – تصویر متفاوتی را ترسیم می کند.

او گفت: “من فکر می کنم قبل از هر چیز ما باید مطلقاً تکرار این کلمه “تخلیه” را متوقف کنیم. مقامات اسرائیلی آشکارا به طور مستمر از این کلمه استفاده کرده‌اند، اما در واقع آنها در طول سال گذشته کاملاً از این کلمه سوء استفاده کرده‌اند، به گونه‌ای که فلسطینی‌ها را مجبور کرده‌اند از جایی به جای دیگر و در برخی موارد بیش از ده برابر آواره شوند.»

ما کلمه «تخلیه» را با ایمنی مرتبط می‌دانیم – با حرکت از یک مکان خطرناک به یک مکان امن برای یک دوره موقت قبل از بازگشت به خانه. و همه جنبه‌های آن در این مورد نادرست است.»

او می گوید: «نه تنها هیچ جایی امن نیست، بلکه از گزارش‌ها می‌دانیم که این مناطق به اصطلاح امن، پس از آن که مردم مجبور به رفتن به آنجا شدند، به صراحت توسط ارتش اسرائیل هدف قرار گرفته‌اند، و منازل آنها کاملاً محو شده اند. بنابراین امکان بازگشت آنها به خانه وجود ندارد.»

در غزه، جایی که حدود یک پنجم جمعیت آن یا خود پناهنده هستند یا از فرزندان پناهندگان، این تهدید که بار دیگر برای همیشه از خانه های خود رانده شوند، روزهای تلخ آنچه فلسطینیان آن را نکبت یا فاجعه می نامند، تداعی می کند. بیش از ۷۵ سال پیش، صدها هزار فلسطینی به دنبال وقوع جنگ بین اسرائیل تازه تاسیس و کشورهای عربی همسایه، در سال ۱۹۴۸، خانه های خود را ترک کردند و آواره کشورهای مختلف شدند.

انتهای پیام