آزادی ایشان نه تهدیدی امنیتی برای کشور و نظام است و نه بیم تواری ایشان میرود که جای استاد دانشگاه در زندان نیست؛ هر چند که خطایی بر قلمش رفته باشد که نیت خیر و اصلاحگر، انگیزه ی اینان در بیان و نوشتار است.
سیاست شرق _ ۷۵۰ نفر از علاقهمندان به «صادق زیباکلام»،نویسنده و استاد سابق دانشگاه تهران، در نامهای به محسنی اژهای خواستار آزادی وی شدند.
به نقل از خبر آنلاین، جمعی از دانش آموختگان علوم سیاسی و برخی از علاقمندان به صادق زیباکلام درنامهای سرگشاده خطاب به رئیس قوه قضاییه خواستار آزادی این اسناد دانشگاه شدند.
بنابر گزارش اسکان نیوز، این نامه که به امضای حدود ۷۵۰ نفر رسیده و همه اسامی در ذیل نامه ذکر شده طیف متنوعی از دیدگاههای سیاسی را دربر میگیرد.
در بخشی از این نامه خطاب به رئیس قوه قضاییه آمده است، ما امضا کنندگان این نامه که جمعی از استادان، فارغ التحصیلان و دانشجویان دانشگاههای سراسر کشور هستیم، از جنابعالی می خواهیم دستور آزادی هر چه سریعتر صادق زیباکلام را صادر نمایید.
سالها پیش که وارد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران شدیم، با استادی آشنا شدیم که شیوه تدریسش با آنچه تا آن زمان دیده بودیم متفاوت بود؛ مرز معمول بین تدریس استاد و دانشجوی شنوای صِرف را شکانده بود! دانشجو در میان معرکه بود و خود جزئی از فرایند تدریس؛ استادی که تمام دانشجوها را به نام کوچک صدا می زد و چهره ی تک تکمان را به یاد می سپرد: دکتر صادق زیباکلام.
او همان بود که بود، ذره ای پرده پوشی نداشت و ظاهر و باطنش یکی بود و در این زمینه به صداقت صادق بود و نه به ریا؛ و البته که کلامش نیز زیبا، که مشحون از مثال های نغز ناشی از مطالعات ادبی بسیار زیاد و خلاصه که کلام زیبا و صادقش خوب بر دل مینشست.
ما امضا کنندگان این متن شهادت میدهیم به راست کرداری، ایران دوستی و صداقت دکتر زیباکلام و اینکه گفتههایش عاری از هرگونه نیت سوء نسبت به دینمان و میهنمان است و بدین وسیله از «مقام معظم رهبری» و «رییس قوه قضاییه» درخواست داریم که با توجه بیماری حاد ایشان- که انشالله به دعای خیر نیکخواهان علاج خواهد شد- و عدم امکان تحمل کیفر به لحاظ بیماری حاد، هرچه سریعتر زمینه ی آزادی ایشان را فراهم کنند که آزادی ایشان نه تهدیدی امنیتی برای کشور و نظام است و نه بیم تواری ایشان میرود که جای استاد دانشگاه در زندان نیست؛ هر چند که خطایی بر قلمش رفته باشد که نیت خیر و اصلاحگر، انگیزه ی اینان در بیان و نوشتار است.
انتهای پیام