سیاست شرق _شهاب زمانی؛

شاید برخی، عرصه سیاست را خالی از اخلاق و به نوعی، میدان تاخت و تاز مطلق منافع افراد، گروهها و کشورهای مختلف می دانند، اما آنچه امروز جامعه ما و جهان شاهد آن است، صحنه هایی جز، چنین تفکر مطلق گرایی است، که ارزش های انسانی و ایمانی را، در کنج قسمت تاریک سیاست دفن کرده و مسیر وحشت آفرینی را در سیاست دنبال می کنند.

در حوزه های مختلف اعم از سیاسی، فرهنگی و روابط اجتماعی، آنچه که یک جامعه انسانی و رو به پیشرفت را به پیش می برد و به آن نیاز است ، اخلاقی است که نشات گرفته از آموزه های فرهنگی درست آن ملت است و «رعایت انصاف» در مواجهه با دیگران، خروجی آن است؛ امر مهمی که، بنا به فرموده امام علی(ع)، نتنها نسبت به دوستان، بلکه می بایست نسبت به دشمنان نیز رعایت نمود.

آنجا که اخلاق، خطوط قرمزی را برای بی محابا قضاوت کردن و سخن گفتن نسبت به دیگران، ترسیم می کند؛ مخصوصا دیگرانی که اخلاق را در رفتار، گفتار و کردار خود رعایت می کنند؛ آنجا که تهمت، توهین و یا هرگونه اظهار نظر ناثواب و فاقد ادله عقلی و اخلاقی، فرد را ممیزی می کند، تا بیاناتش را ، سنجیده و با تامل ابراز کند.

هرچند، توقع یکدستی و یکپارچگی در اظهارنظرها، نوعی زیاده خواهی محسوب می شود، با این حال، رعایت انصاف و اخلاق در بیان نظر، ناشی از عمق تفکر، جامع نگری و توجه به تمام زوایای وجودی هر فرد، گروه و یا هر سیستمی است؛ توجه به همه محدودیت ها و محذورات از یک سو و توانایی ها، اختیارات و عملکردها از سویی دیگر، در کنار شرایط محیطی، می تواند قضاوتی منصفانه را شکل دهد، بدون اینکه پیش فرض های پیشینی و شاید نادرست، در این قضاوت و یا اظهار نظرها موثر شوند.

در این رابطه، سانحه ناگوار سقوط بالگرد حامل سید ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور و حسین امیرعبداللهیان، وزیرخارجه جمهوری اسلامی ایران و همراهانشان، شوکی بزرگ به افکار عمومی و همچنین همه کسانی بود، که سیر تحولات مختلف ایران را دنبال می کنند؛ بدون شک، چنین ضایعه بزرگی، بدلیل از دست دادن این شخصیت های ارزشمند در عرصه سیاسی کشور، نمی تواند مسئله ای کم اهمیت تلقی شود و همچون وقایع تاسفبار و دردناک چند دهه گذشته، آثار مختلف خود را درپی خواهند داشت.

هرچند اختلاف سلیقه و اختلاف برداشت ها، در هر جامعه متکثر و بالنده امری طبیعی است، اما این امر، نباید سبب نادیده گرفتن نقاط قوّت‌ و خدمات دیگران به این سرزمین شود و شاخصه « قدردانی» را، در فرهنگ ایرانی اسلامی ما، دچار خدشه نماید. نگرانی از آنچه، رایج شدن نگاه سلبی به دیگران و کسانی است که، در خدمت به ملت خود، بی آلایش و صمیمانه بودند و با وجود مشکلات بسیار در عرصه فعالیت خود، از پای ننشستند و در مسیر سربلندی و بهبود شرایط کشور، تلاشی خستگی ناپذیر نمودند و در مواجهه با منتقدان، بی اخلاقی نکردند و تامل برگزیدند.

آخر اینکه، دو شخصیت محجوب یعنی شهید سید ابراهیم رییسی، رئیس جمهور و شهید حسین امیرعبداللهیان، وزیرامورخارجه ، طی حضور پرتلاش خود در دولت و در شرایط سخت سیاست منطقه ای و جهانی، آنگونه بودند، که می بایست باشند…

انتهای پیام