سیاست شرق _ نبرد خونین ۵۶ روزه، در دره دورافتاده، شمال غربی ویتنام، در ۷ می ۱۹۵۴، با پیروزی ویتنامی ها بر استعمارگران فرانسوی، به پایان رسید.

به نقل از ویتنام نیوز، کهنه سربازان جنگ ، رهبران احزاب و دیپلمات ها روز سه شنبه در استان دین بین فو( Dien Bien Phu) ویتنام، گرد هم آمدند تا مراسمی را به مناسبت هفتادمین سالگرد پیروزی این کشور بر نیروهای استعماری فرانسه برگزار کنند.

نبرد خونین ۵۶ روزه در دره دورافتاده شمال غربی در ۷ می ۱۹۵۴ به پایان رسید و باعث فروپاشی حکومت استعماری فرانسه شد.

 نبرد تاریخی دین بین فو، یکی از نبردهای بزرگ قرن بیستم محسوب می شود. شکست فرانسه منجر به امضای توافقنامه ژنو در ۲۱ ژوئیه ۱۹۵۴ شد.

ده ها هزار نفر که از باران بی امان دلسرد نشده بودند، برای تماشای رژه های نظامی و برنامه های متنوع، و گوش دادن به سخنرانی های هیجان انگیزی که از تلویزیون ملی پخش می شد، در استادیوم اصلی دین پین فو جمع شده بودند.

نخست وزیر فام مین چین در مراسم افتتاحیه گفت: “این یک پیروزی برای کشورهای مستعمره در سراسر جهان بود.” هدف ما این است که یک پیروزی دیگر دبن پون فو را از نظر توسعه اقتصادی به دست آوریم.

وی همچنین از کمک های گرانبها و صمیمانه چین، کشورهای اتحاد جماهیر شوروی سابق، کشورهای سوسیالیست، دوستان بین المللی، نیروهای مترقی و حامی صلح در سراسر جهان، به ویژه لائوس و کامبوج، در اتحاد رزمی سه کشور هندوچین قدردانی کرد.

در طول این نبرد بزرگ، توپخانه در سراسر دره در حال فعالیت بود و جنگ تن به تن در گرفت. دبن پین فو و تپه های اطراف آن، مملو از اجساد سربازان از دو طرف بود.

سباستین لکورنو، وزیر نیروهای مسلح فرانسه و تعدادی از مقامات لائوس، کامبوج و چین نیز، در این مراسم شرکت کردند.

کارل تایر، کارشناس ارشد امنیت ویتنام در یادداشتی گفت: «درسی از «دین پین فو» می توان گرفت، این است که «ویتنام باید به وضوح منافع ملی خود را شناسایی کند و این منافع را به صورت استراتژیک دنبال کند. ویتنام رویکرد خود را در عبارت “دیپلماسی بامبو” مدون کرده است، محکم و تسلیم ناپذیر در اصول اساسی، اما در راه ها و ابزارهای دستیابی به اهداف استراتژیک خود، انعطاف پذیر باشد.

ویتنام از یک کشور فقیر و جنگ زده که از جنگ جهانی دوم خارج شده است، به یک کشور در حال توسعه با درآمد متوسط ​​با تولید ناخالص داخلی ۴۳۰۰ دلار آمریکا در سال ۲۰۲۳ یا ۵۸ برابر رقم ابتدایی Đổi Mới تبدیل شده است .

ویتنام از کشوری که از تحریم ها رنج می برد، اکنون در بین ۴۰ اقتصاد بزرگ جهان و ۲۰ اقتصاد برتر با بزرگترین مقیاس تجارت در سطح جهان قرار دارد.

ویتنام علاوه بر اینکه الگویی برای آشتی پس از جنگ بود، اکنون با ۱۹۳ کشور روابط دیپلماتیک دارد و در حال گسترش همکاری های تجاری و اقتصادی با ۲۳۰ کشور و منطقه است.

این کشور همچنین توسط سازمان ملل متحد به عنوان یکی از پیشگامان در اجرای اهداف توسعه هزاره (MDGs) و همچنین تلاش های آن برای اهداف توسعه پایدار شناخته شده است.

نبرد «دین پین فو»

پايان جنگ در هندوچين ميان ويتنام و فرانسه (۱۹۵۴م)

استعمارگران فرانسوي از اوايل قرن نوزدهم ميلادي بر مناطقي از جنوب شرقي آسيا تسلط يافتند و سرزمين‏هاي لائوس، كامبوج و ويتنام را به تصرف خود درآوردند. فرانسوي‏ها تمام اين منطقه را هندوچين فرانسه خواندند و ضمن حفظ شكل ظاهري حكومت‏هاي پادشاهي در اين كشورها، آنان را به اطاعت خود واداشتند.

اما در فاصله دو جنگ جهاني اول و دوم، شورش‏ هاي پراكنده‏اي عليه استعمارگران فرانسوي از جانب انقلابيون ويتنام آغاز شد كه با واكنش نيروهاي استعماري مواجه گرديد. اين شورش ‏ها پس از جنگ جهاني دوم افزايش يافت و نيروهاي انقلابي تحت رهبري هوشي مينه، مبارز استقلال‏ طلب ويتنامي در دوم سپتامبر ۱۹۴۵م، استقلال ويتنام را اعلام كردند.

در اين ميان اعلام آمادگي هوشي‏مينه براي مذاكره با فرانسويان و انتقال مسالمت‏آميز قدرت به مردم ويتنام، با مخالفت فرانسويان مواجه شد چرا كه فرانسوی ‏ها مطامع و منافع خود را دنبال مي ‏كردند و حاضر به مصالحه نبودند. از اين رو نخستين دوره جنگ ‏هاي ويتنام از سال ۱۹۴۶م، آغاز شد و به مدت ۹ سال، تا سال ۱۹۵۴م ادامه يافت.

آخرين نبرد سنگين بين دو طرف در قلعه مستحكم «دين بين فو» روي داد كه در طی آن، فرانسوی ‏ها پس از ۵۵ روز محاصره توسط نيروهای ويتنام و وارد آمدن تلفات بسيار بر آنان، سرانجام در هفتم مه ۱۹۵۴م، تسليم نيروهاي ويتنامي شدند و زمينه براي خروج آنان از اين كشور فراهم شد. با اين حال علي‏رغم مذاكرات صلح و انعقاد قرارداد در ۲۰ ژوئيه ۱۹۵۴م، اين جنگ‏ ها پايان نيافت و با تقسيم ويتنام به دو قسمت شمالي و جنوبي و ورود امريكا به جنگ ويتنام، حوادث بسيار بعدی اتفاق افتاد.

انتهای پیام