سیاست شرق _ آمریکا و انگلیس، بامداد روز جمعه، بیش از ۱۲ نقطه از مواضع انصارالله یمن را مورد حمله قرار دادند و به گفته منابع غربی، تاکنون بیش از ۶٠ نقطه را در شهرهای صنعا، الحدیده، صعده و ذمار، با هواپیما، کشتی و زیردریایی هدف قرار دادند.

بعد از این حملات بود که یک مقام آمریکایی در گفت‌وگو با شبکه الجزیره گفت که حملات هوایی علیه یمن پایان یافته‌است. او با وجود گفت: «ما در صورت ادامه تهدیدها حق پاسخ را برای خود محفوظ می‌دانیم.»

قطعنامه ۲۷۲۲ شورای امنیت

شورای امنیت سازمان ملل، بامداد پنجشنبه، پیش‌نویس قطعنامه پیشنهادی آمریکا و ژاپن، مبنی بر محکوم کردن اقدامات انصارالله یمن علیه کشتی‌های اسرائیلی در دریای سرخ را تصویب کرد و از یمنی ها خواست تا فوراً به حملات به کشتی‌ها در دریای سرخ پایان دهند.

این رای گیری بدون هیچ مخالفتی تصویب شد و کشورهای روسیه و چین( دو عضو دیگر دائم شورای امنیت) نیز، به آن رای ممتنع دادند و از حق وتوی خود در این رابطه، استفاده نکردند، این در حالی بود که، برخی تصور می کردند، حداقل مسکو، به دلیل مسائل مرتبط با اوکراین یا روابط خود با ایران، از حق وتوی خود استفاده نماید تا مجوزی از سوی شورای امنیت، برای محافظت از کشتی های اسراییلی، صادر نشود.

هرچند پیش از رای گیری درباره قطعنامه پیشنهادی آمریکا و ژاپن، درباره اصلاحیه‌هایی که روسیه در این باره پیشنهاد کرده بود، رای گیری شد، اما سه اصلاحیه مسکو، رای لازم را بدست نیاورد و در هر سه بار رای گیری، آمریکا و انگلیس با آنها مخالفت و اصلاحیه‌ها را وتو کردند، با این حال، روسیه از مخالفت با قطعنامه پیشنهادی آمریکا و وتوی آن، خودداری کرد، که نوعی همسویی با آن بود.

مفاد کلیدی این قطعنامه که توسط ایالات متحده و ژاپن تنظیم شده است، به حق کشورهای عضو سازمان ملل متحد، “برای دفاع از کشتی های خود، از جمله کشتی هایی که حقوق و آزادی های دریانوردی را تضعیف می کنند” اشاره کرده است، این ماده به منزله تأیید ضمنی «عملیات گروه ضربت دریایی چندملیتی به رهبری آمریکا» در دریای سرخ بود، که جهت حمایت از کشتی های اسرائیلی تشکیل شده است؛ زیرا انصارالله یمن که بخش زیادی از یمن را در اختیار دارد، کشتی‌های مرتبط با اسرائیل یا عازم بنادر اسرائیلی را، برای نشان دادن حمایت از مردم غزه در جنگ با اسرائیل ، مورد حمله قرار می داد.

هرچند واسیلی نبنزیا، سفیر روسیه، مشروعیت گروه ضربت تحت رهبری آمریکا را زیر سوال برد، با این حال، با رای ممتنع روسیه به قطعنامه پیشنهادی آمریکا، در واقع به نوعی با حمله نظامی به مواضع انصارالله یمن، موافقت کرده بود.

چرا روسیه و چین، از حق وتو استفاده نکردند؟

روسیه و چین، به عنوان دو عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد، علی رغم وجود اختلافات جدی با آمریکا، به دلایل مختلف، از حق وتو خود، به نفع انصارالله یمن یا به ضرر اسرائیل، استفاده نکردند، زیرا این اسرائیل بود، که خواهان تصویب چنین قطعنامه ای بود.

با توجه به سیاست انصارالله یمن، در حمله به کشتی های اسرائیلی و یا کشتی هایی که عازم بنادر اسرائیل می شوند، هرگونه مخالفت پکن و مسکو با قطعنامه پیشنهادی آمریکا و ژاپن، هرچند به بهانه حفظ آزادی کشتی رانی در دریای سرخ بود، به منزله حمایت از اقدامات انصارالله یمن علیه اسرائیل محسوب می شد، مسئله ای که با روابط حسنه سیاسی، اقتصادی و دفاعی روسیه و چین با اسرائیل، مغایرت جدی داشت.

روابط نزدیک و شخصی ولادیمیر پوتین و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل نیز، مسئله دیگری بود که، مانع از وتو قطعنامه مذکور، به دلیل مشکلات زیاد اسراییل پس از حملات یمنی ها بود.

از سویی دیگر، سفر وزیرخارجه آمریکا به مصر در روز پنجشنبه و دیدار با رئیس جمهور این کشور، می تواند تائید موافقت ضمنی مصری ها نیز باشد؛ زیرا کاهش تجارت دریایی از دریای سرخ، به دلیل حملات یمنی ها به کشتی های اسرائیلی عبوری یا عازم برادر اسرائیل، موجب کاهش درآمد مصر از کانال سوئز نیز گردیده بود، مسئله ای که مقامات قاهره نیز، بی میل نبودند تا مسکو با رای ممتنع خود، مجوز حملات ائتلاف نظامی به رهبری آمریکا را، تایید کند،

لذا به نظر می رسد، ملاحظات دیپلماتیک مسکو با مخالفان اقدامات انصارالله (اسرائیل،آمریکا، انگلیس و برخی کشورهای عربی منطقه) ، از جمله دلایل عدم استفاده از حق وتو نسبت به قطعنامه شورای امنیت علیه انصارالله یمن بشمار می رود، هرچند که روسیه در این بین، ملاحظات خود با ایران را مد نظر نگرفت.

چین نیز به دلیل روابط حسنه با اسرائیل و ملاحظات سیاسی و اقتصادی خود، در کنار روسیه قرار گرفت تا آمریکا و انگلیس، در پشتیبانی از اسرائیل، به خواسته خود در حمله به مواضع انصارالله یمن، برسند. این اقدام روسیه و چین، علی رغم مخالفت هایی است که به ظاهر، در عرصه دیپلماتیک با واشینگتن ابراز می شود و بیانگر منافع مسکو و پکن با پایتخت های غربی و برخی کشورهای عربی منطقه است.

انتهای پیام