سیاست شرق _ چاقی دوران کودکی و نوجوانی، سال های زندگی آنها را ربوده و پتانسیل یک نسل کامل را کاهش می دهد، افزایش دیابت نوع ۲ و بیماری کبد چرب کودکان – که از نظر تاریخی، فقط در بین بزرگسالان شایع است – بر فوریت این بحران تأکید می کند. اینها نگرانی های گذرا نیستند، کودکان چاق، امروز یا فردا، شاد به بیماری های قلبی، سکته مغزی یا بیمار سرطانی تبدیل شوند.

به نقل از نیوزویک، پزشکی مدرن با درمان‌های تهاجمی وارد این شکاف شده است و عمل جراحی نیز، برای درمان چاقی از سال ۲۰۱۲ در میان نوجوانان شایع شده است و درمان دارویی، با وجود ناشناخته بودن اثرات طولانی مدت این داروها، در حال آزمایش است، هرچند نیاز به مداخله پزشکی برای بهبود سلامت کودکان قابل درک است، اما جراحی و دارو نباید برای کودکان و نوجوانان عادی شود.

عواملی که به اپیدمی چاقی در دوران کودکی دامن می زنند جای تعجب ندارند. دو سوم کالری مصرف شده توسط کودکان از غذاهای فوق فرآوری شده (مخصوصا فست فودها) تامین می شود، که حاوی قند زیاد و مواد مغذی کم هستند. در همین حال، تعداد کمی از کودکان، فعالیت ورزشی روزانه در مدرسه یا خارج از آن دارند، در حالی که هزینه‌های بسیاری از مراکز ورزشی، کمبود مراکز ورزشی مناسب و یا سبک زندگی شهری، ورزش کودکان و نوجوانان را به حاشیه رانده است و نرخ مشارکت در ورزش را کم و رو به کاهش گذاشته است .

علاوه بر این، عصر دیجیتال و گسترش استفاده از فضای مجازی، باعث می‌شود که کودکان تا ۹ ساعت در روز را روی صفحه‌نمایش بگذرانند و یادگیری فعال و زمان بازی را با کشیدن انگشت و کلیک‌های بی‌تحرک جایگزین کنند، مسئله ای که می تواند علاوه بر عوارض کم تحرکی مفرط،[می تواند چشم ها و دستگاه گوارش،] مفاصل مختلف بدن آنها را نیز، دچار آسیب نماید.

پاسخ به این بحران باید به اندازه خود مشکل چندوجهی باشد. رویکرد کل سیستم آموزشی می بایست، در این موضوع، اثرگذار باشد و ورزش و نرمش را در مدارس، جدی گرفته شود و یک مدل چندبخشی امیدوارکننده را ارائه دهد. مدارس، به عنوان یک شریک ضروری برای این مشکل شناخته می شوند که پایه ای برای سلامتی مادام العمر کودکان فراهم کنند.

مسئله دیگر، دسترسی به غذاهای مغذی، بسته به محله و درآمد کودکان متفاوت است، که منجر به نابرابری های سلامتی آنها و قابل پیش بینی است. با این حال، عوامل اجتماعی و اقتصادی محرک مستقیم این شکاف ها نیستند. در عوض، این تفاوت عمدتاً ناشی از تقاضا است، با آموزش و دسترسی به راهنمایی های تغذیه که ترجیحات مصرف کننده را در امتداد خطوط اجتماعی-اقتصادی شکل می دهد، مدارس می توانند با افزایش آموزش تغذیه به رفع نابرابری ها کمک کنند و به طور متوسط، دانش آموزان را برای تغییر رفتار ترغیب کند. 

با این وجود، مدارس به تنهایی نمی توانند این کار را انجام دهند. جنبش «غذا به عنوان دارو» با “تجویز” میوه و سبزیجات تازه به عنوان بخشی از مدیریت بیماری و تشویق آنها برای پوشش هزینه‌ها، به تغذیه سالم‌تر کمک می‌کند. مزایای این اقدام، اغلب با مشاوره تغذیه، کلاس های آشپزی و برنامه های غذایی شخصی تکمیل می شود. 

نتایج اولیه دلگرم کننده است. یک مطالعه نشان داد که یک برنامه رژیم غذایی تجویز شده یک ساله منجر به بهبود دیابت در تقریبا نیمی از شرکت کنندگان شده است. گسترش این مزایا برای خانواده‌هایی که فرزندان خردسال دارند، پتانسیل کاهش چاقی در دوران کودکی و القای عادات غذایی سالم در طول زندگی را به همراه دارد.

انتهای پیام