سیاست شرق _ مجله « اکونومیست» در مقاله ای با عنوان «به نظر می رسد پوتین در حال حاضر برنده جنگ اوکراین است»، با اشاره به اینکه،«بزرگترین دارایی پوتین، فقدان یک چشم انداز استراتژیک در اروپاست، می نویسد: برای اولین بار از زمان حمله ولادیمیر پوتین به اوکراین در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲، به نظر می رسد که او می تواند برنده شود. رهبر روسیه کشورش را در شرایط جنگ قرار داده و قدرت خود را تقویت کرده است. او تدارکات نظامی در خارج از کشور تهیه کرده است و به تبدیل جنوب جهانی علیه آمریکا کمک می کند.

دلیل برنده شدن پوتین این است که پیروزی در مورد استقامت است نه تصرف قلمرو. هیچ یک از ارتش ها در موقعیتی نیستند که بتوانند دیگری را از سرزمینی که در حال حاضر کنترل می کنند بیرون برانند. ضد حمله اوکراین متوقف شده است. روسیه روزانه بیش از ۹۰۰ مرد را در نبرد برای تصرف آودیوکا، شهری در منطقه دونباس از دست می دهد. این جنگ مدافعان است و می تواند سال ها طول بکشد.

با این حال، میدان جنگ سیاست را شکل می دهد. “مومنتوم” بر روحیه تاثیر می گذارد. اگر اوکراین عقب نشینی کند، مخالفت ها در کی یف بیشتر خواهد شد. همچنین صداهایی در غرب شنیده می شود که می گویند ارسال پول و سلاح به اوکراین اتلاف وقت است. حداقل در سال ۲۰۲۴، روسیه در موقعیت قوی تری برای مبارزه قرار خواهد گرفت، زیرا هواپیماهای بدون سرنشین و گلوله های توپ بیشتری خواهد داشت زیرا ارتش این کشور تاکتیک های جنگ الکترونیک موفقی را علیه برخی سلاح های اوکراینی توسعه داده و پوتین تلفات وحشتناک در میان نیروهای خود را تحمل خواهد کرد.

افزایش حمایت خارجی تا حدی برتری روسیه در میدان جنگ را توضیح می دهد. پوتین هواپیماهای بدون سرنشین از ایران و گلوله‌هایی از کره شمالی به دست آورده است. او برای متقاعد کردن بخش اعظم جنوب جهانی تلاش کرده است که سهم زیادی در اتفاقاتی که برای اوکراین می افتد ندارد. ترکیه و قزاقستان به کانالی برای کالاهایی تبدیل شده اند که ماشین جنگی روسیه را تغذیه می کنند. یک طرح غرب برای محدود کردن درآمدهای نفتی روسیه از طریق محدود کردن قیمت نفت خام آن در بشکه ای ۶۰ دلار شکست خورد، زیرا ساختار تجارت موازی خارج از دسترس غرب پدیدار شده است. قیمت نفت خام اورال روسیه ۶۴ دلار است که از ابتدای سال ۲۰۲۳ تقریباً ۱۰ درصد افزایش یافته است.

پوتین برنده است زیرا موقعیت خود را در داخل کشور تقویت کرده است. او اکنون به طور غیرمعقولانه به روس ها می گوید که آنها درگیر مبارزه برای بقا در برابر غرب هستند. مردم عادی ممکن است جنگ را دوست نداشته باشند، اما به آن عادت کرده‌اند. نخبگان کنترل خود را بر اقتصاد سخت تر کرده اند و پول زیادی به دست می آورند. پوتین می تواند دستمزد یک عمر را به خانواده های کسانی که می جنگند و می میرند بپردازد.

در مواجهه با همه اینها، جای تعجب نیست که حال و هوای کی یف تاریک تر است. سیاست بازگشته است، زیرا مردم برای نفوذ می کوشند. ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین و والری زالوژنی، ارشدترین ژنرال این کشور، اختلاف نظر دارند. نظرسنجی‌های داخلی نشان می‌دهد که رسوایی‌های فساد و نگرانی‌ها در مورد آینده اوکراین جایگاه زلنسکی را نزد رأی‌دهندگان کاهش داده است.

دولت های غربی اصرار دارند که مثل همیشه به اوکراین متعهد خواهند بود. اما نظرسنجی ها در سراسر جهان نشان می دهد که بسیاری در آن تردید دارند. در آمریکا، دولت بایدن در تلاش است تا بودجه کنگره را به ارزش بیش از ۶۰ میلیارد دلار تصویب کند. کارزار انتخاباتی سال آینده به زودی در راه خواهد بود. اگر دونالد ترامپ با وعده صلح در کوتاه مدت به عنوان رئیس جمهور انتخاب شود، آمریکا می تواند به طور ناگهانی عرضه تسلیحات را متوقف کند.

اروپا باید برای این احتمال وخیم آماده شود – و کمک آمریکا، هر کسی که در کاخ سفید باشد، کند شود. درعوض، رهبران اروپایی طوری پیش می‌روند که گویی جو بایدن همیشه در راس کار خواهد بود. اتحادیه اروپا ۵۰ میلیارد یورو (۵۶ میلیارد دلار)به اوکراین وعده داده است، اما این پول توسط مجارستان و احتمالا یک آشفتگی بودجه ای در آلمان تامین می شود. در ماه دسامبر اتحادیه اروپا باید اعلام کند که آماده آغاز مذاکرات برای عضویت اوکراین است. اما بسیاری بر این باورند که این روند عمدا متوقف خواهد شد زیرا بزرگ شدن سخت است و منافع به خطر افتاده را تهدید می کند.

جورجا ملونی، نخست وزیر ایتالیا (طی یک تماس تلفنی)اعلام کرد که اروپا خسته است. شما فکر می کنید که ریاست جمهوری ترامپ باعث تقویت حمایت از اوکراین خواهد شد، چرا که اروپا مسئولیت دفاع از خود را بر عهده گرفت. یکی از رهبران پیش بینی می کند که حمایت دچار فروپاشی خواهد شد.

این یک فاجعه خواهد بود. تا سال ۲۰۲۵ فشار اجرای جنگ ممکن است به پوتین برسد. روس ها ممکن است به طور فزاینده ای از بسیج اجباری، تورم و انحراف هزینه های اجتماعی به ارتش عصبانی شوند. با این حال تنها امید به فروپاشی رژیم او منطقی به نظر نمی رسد. او می تواند سال ها در قدرت بماند و اگر این کار را بکند، تهدید به جنگ خواهد کرد زیرا این بهانه او برای سرکوب داخلی و رنج مردم خودش است. او چشم‌انداز کشورش را با منزوی کردن آن از اروپا و سوق دادن فعال‌ترین مردم آن به تبعید، مخدوش کرده است.

انتهای پیام