سیاست شرق _ در میان ویرانی های جنگ، “سرگئی” مزدور کارکشته واگر، خود را درگیر خشونت بی امان می دید، خشونتی که به شیوه ای برای مرگ و زندگی در خط مقدم تبدیل شده بود. درگیری وحشیانه، احساس مورد خیانت واقع شدن از سوی کرملین و شایعات در مورد توطئه ها،  همگی با یکدیگر ترکیب شدند، تا فضایی از عدم اطمینان و ترس را ایجاد کنند.

او در نهایت تصمیم گرفت تا گروه واگنر و نبرد وحشیانه دونباس که در آن اجساد بر روی یکدیگر انباشته شده و شهرها یک به یک با خاک یکسان شدند را رها کند. با در نظر گرفتن آینده گروه واگنر پس از شورش ناکام اخیر یوگنی پریگوژین علیه مسکو و ترس از انتقام گیری در آینده سرگئی نمی تواند رخدادهای وحشتناکی که در ماه های درگیری خونین شاهد آن بوده را فراموش کند.

“سرگئی” مردی قوی هیکل با خالکوبی بر روی بدن با چهره ای ستیزه جو همانند بوکسورها و با قدی متوسط است. او آهسته صحبت می کند. برخلاف بسیاری از نیروهای واگنر سرگئی توسط پریگوژین از درون زندان استخدام نشد.  او یک گروهبان در ارتش روسیه بود و بعدا به واگنر پیوست و در جنگ داخلی سوریه شرکت کرد. سرگئی در شدیدترین نبردها در شرق اوکراین شرکت کرده است در باخموت، سورودونتسک و لیسیچانسک مکان ‌هایی که به مناظر خالی و متروک، ساختمان‌ های سوخته و خرد شده با اجساد مدفون در زیر آوار تبدیل شده ‌اند.

خبرنگار “ایندیپندنت”، با او در پایتخت یکی از کشورهای اروپای مرکزی صحبت کرده، جایی که سرگئی از آنجا در حال انتقال به کشور دیگری است. هر زمانی که فردی وارد می شود، چشمان سرگئی با مراقبت آن فرد را دنبال می کند.

او می گوید: “مردم نمی توانند تصور کنند در جبهه جنگ چه رخ می دهد، برای زنده ماندن باید بجنگید. اوکراینی ها به سمت ما هجوم می آوردند. زمانی که در حال جنگ بودیم، به سختی می خوابیدیم همه جا خطر وجود داشت. ممکن بود ۱۰ دقیقه بعد فردی که با او به تازگی صحبت کرده بودید، هدف تیراندازی قرار می گرفت. دردناک ترین لحظه آنجایی بود که برخی از کشته شدگان نمرده بودند آنان به شدت زخمی شده بودند. من مطمئن هستم مواقعی پیش آمده بود که مجروحان را با مردگان دفن می کردند”.

سرگئی می گوید: “روال روزانه کار ما جنگیدن بود. تا جایی که می توانستیم باید می خوردیم، دعا می کردیم و سعی می کردیم کشته نشویم”.

او می افزاید: “من جراحاتی داشتم یکی از آن ها جدی بود و ترکش خمپاره پا و ران ام را پاره کرد. دو عمل جراحی داشتم که چندین ساعت به طول انجامید. احساس می کردم صرفا مسئله زمان است تا شانس ام پایان یابد”. سرگئی علیرغم آن که به نمایندگی از کرملین در سوریه و اوکراین جنگیده، اصرار دارد که هیچ نقشی در جنایاتی که بتواند او را به عنوان متهم در مقابل دادگاه اوکراین یا دادگاه کیفری بین المللی قرار دهد، ایفا نکرده است.

بازرسان در حال جمع آوری شواهدی از ارتکاب قتل، شکنجه و تجاوز جنسی توسط نیروهای روسی در مناطق اشغالی هستند. آیا او آماده حضور در دادگاه به عنوان شاهد است؟ سرگئی می گوید: “اتفاقات بسیار بدی در آنجا رخ داد. من چیزهای بدی دیده ام. البته اوکراینی ها نیز به سوی زندانیان تیراندازی می کردند. با این وجود، اتفاقاتی علیه غیر نظامیان رقم خورد، که نباید رخ می داد. این یک جنگ کثیف بود”. سپس از صحبت کردن خودداری می ورزد و سرش را تکان می دهد.

بخشی از آن چه سرگئی می گوید بدون شک خودخواهانه است. روایت او از ترک گروه واگنر در برخی موارد متناقض است. نمی توان فهمید که آیا او به غیر نظامیان آسیب رسانده است یا خیر. او در مورد جزئیات زندگی شخصی اش حساسیت دارد و نمی خواست محل زندگی دو فرزند و همسرش در روسیه فاش شود.

سرگئی با نگاه کردن به خیابان شلوغ و مملو از جمعیت می گوید: “عجیب است این طور نیست؟ اینجا نشسته‌ام همه این افراد، خانواده ‌ها، بچه‌ ها را می ‌بینم که مشغول زندگی‌ شان هستند و بعد آن چه دیده ام به یاد می‌آورم. یادم می آید قبل از شروع همه مشکلات به اوکراین رفتم. همه چیز طبیعی بود افسوس که این اتفاقات رخ دادند”.

سرگئی ۹ سال پیش به دنبال اخراج از ارتش به دلیل جراحت در جریان یک عملیات به واگنر پیوست و در  اقدامات جدایی طلبانه در شرق اوکراین پس از پیروزی انقلاب در آن کشور و سرنگونی “ویکتور یانوکوویچ” رئیس جمهور طرفدار مسکو نقش داشت و سپس در عملیات الحاق کریمه به روسیه شرکت کرد.

او می گوید: “به ما گفته شد که آمریکایی ها، بریتانیایی ها و ناتو، علیه یانوکوویچ رئیس جمهور منتخب کودتا کرده اند. ما آنجا بودیم تا مردم خود را در اوکراین نجات دهیم و هم چنین از مرزهای روسیه محافظت کنیم. این چیزی است که به ما گفته شد و این همان چیزی است که ما به آن باور داشتیم”.

او می افزاید: “ما فکر می کردیم قرار است اوکراینی ها به ویژه روس زبان هایی که تحت ظلم قرار می گرفتند به استقبال مان بیایند. قرار بود این یک جنگ کوتاه باشد و پس از آن رژه برگزار کرده و سپس به خانه بازگردیم. اکنون اما آن چه دیده می شود صرفا یک آشفتگی بزرگ است. همه چیز به هم ریخته است”.

سرگئی می گوید کاهش استاندارد و کیفیت نظامی درون واگنر او را مایوس کرد. او می افزاید: “زمانی که برای اولین بار به واگنر پیوستم، تجربه نظامی یک الزام بود. کنترل های سفت و سختی درون گروه وجود داشت. برای جذب نیرو سوابق شما را بررسی می کردند. در میان جذب شدگان تعداد کمی زندانی بودند. اکثر اعضای جذب شده پیش تر در ارتش روسیه عضویت داشتند. ما افرادی فعال و حرفه ای بودیم، نه صرفا افرادی تازه بسیج شده و زندانیان احمقی که اکنون در واگنر حضور دارند”.

او می افزاید: “به زندانیانی که اکنون استخدام شده ‌اند گفته شده، شش ماه در خط مقدم باشید و آزاد خواهید شد و ما به شما ۲۵۰۰۰۰ روبل (۲۱۳۵ پوند) پیش‌پرداخت می ‌دهیم”.

سرگئی می گوید: “به آنان گفته می شود فقط شش ماه گلوله نخورید، اما واقعیت آن است که برخی از آنان دیوانگانی هستند که هرگز نباید اسلحه دست شان داد. بسیاری از آنان قاتلان محکوم شده در روند دادرسی کیفری هستند”. سرگئی می گوید پیش از شورش ناکام اخیر پریگوژین، گروه واگنر را ترک کرده بود و هیچ اطلاعی از شورش نداشت.

سرگئی می گوید: “پرسش های زیادی در این باره وجود دارند که آینده واگنر چه خواهد شد. آیا از آن گروه برای حمله به اوکراین استفاده خواهد شد؟  اوکراینی ها این بار به خوبی آماده خواهند شد. حتی صحبت هایی وجود دارد که آنان به لهستان حمله خواهند کرد. آیا لوکاشنکو واقعا خواهان جنگ مستقیم با یک کشور عضو ناتو خواهد بود؟ این ها پرسش هایی هستند که مطرح می شوند”.

سرگئی تصمیم گرفت به بلاروس نرود و هم چنین آمادگی بازگشت به خاورمیانه برای واگنر یا پیوستن به عملیات در آفریقا را نداشت. او می افزاید: ” پوتین نمی ‌خواهد هزاران سرباز ما در روسیه و خارج از اوکراین باقی بمانند. واگنر در اوکراین از دست خواهد رفت. در حال حاضر برخی از مواضع ما در اطراف باخموت توسط اوکراینی ها بازپس گرفته شده است. با این وجود، در جنگیدن، ما بهتر از ارتش روسیه و نیروهای اوکراینی جنگیدیم”. او می گوید ممکن است افرادی از واگنر که اکنون در بلاروس به سر می برند، در نهایت با کنکورد گروپ شرکت تحت مدیریت پریگوژین همکاری کنند. سرگئی می گوید آن شرکت پیش تر در بلاروس ثبت شده است.

منبع: فرارو

انتهای پیام