سیاست شرق _ محسن بهاروند، دیپلمات سابق وزارت امورخارجه، در خصوص روابط ایران و انگلیس گفت: پیشنهاد من به ایران و انگلیس این است که کمیته سیاسی مشترک دو طرف را فعال کنند و به قدری با هم مذاکره کنند تا حداقلی از روابط دو جانبه را شناسایی کنند.

به نقل از خبرآنلاین، موسسه مطبوعاتی اطلاعات روز سه شنبه نشستی با عنوان “واکاوی رابطه ایران و انگلیس” برگزار کرد که محسن بهاروند، دیپلمات و سفیر پیشین ایران در انگلیس در این نشست به بررسی ریشه های اختلاف های تهران و لندن در دوره معاصر پرداخت. بخش‌هایی از این سخنرانی به شرح زیر است:

محسن بهاروند در پاسخ به این پرسش که «آیا یکی از دو طرف ایران و انگلیس در سیاست خارجی دیگری قابل حذف است؟»، گفت :

• جواب من نه است به هزار و یک دلیل  که مهم ترین دلیل آن این است که ما در منطقه و فرامنطقه با هم پرونده های مشترک  بسیار داریم و باید با هم کار کنیم. اگر بپذیریم که ما قابل حذف شدن نیستیم بعد وارد مرحله بعد می شویم.

بهاروند در ادامه با اشاره به اینکه ایران و انگلیس هر دو باید ملزومات رابطه دیپلماتیک را رعایت کنند، گفت :

• سیاست بین المللی به ما می گوید زمانی که با کشوری رابطه رسمی دارید باید ملزومات آن را هم درباره رفتار با سفیر و سفارتخانه و .. لحاظ کنیم.  نمی شود که مهمان دعوت کنید و زمانی که وارد خانه شما شد او را کنک بزنید. رابطه دیپلماتیک یک رابطه رسمی است و در چنین رابطه‌ای زمانی که سفیر یک کشور را می‌پذیرید به این معنا است که به آن سفیر گفتید من به شما امنیت و احترام می دهم و شما می توانید در قلمرو من از منافع کشور خود دفاع کنید. قدیم تر این مساله را امان نامه می خواندند. همه این تعهدات و ملزومات دوجانبه است.
•  مثلا زمانی که من استوارنامه خودم را به ملکه انگلیس تحویل دادم و آنها من را به عنوان سفیر ایران در انگلیس پذیرفتند یعنی کنوانسیون ۱۹۶۱ و عرف دیپلماتیک درباره ما جاری است. این یعنی شما به عنوان سفیر یک کشور دیگر در کشور من مصونیت فردی دارید و قبلا تعهد داده ام که مانع از انجام وظایف دیپلماتیک شما نشوم. هیچکدام از این مسائل اجبار نیست و شما می توانید یک سفیر را نپذیرید اما زمانی که پذیرفتید باید به تمام مسئولیت های دیپلماتیک خود هم عمل کنید.  
• بی‌احترامی به سفرا و سفارتخانه‌های سایر کشورها بی‌احترامی به امان نامه دیپلماتیک خودمان است.
• پیشنهاد من به ایران و انگلیس این است که کمیته سیاسی مشترک دو طرف را فعال کنند و به قدری با هم مذاکره کنند تا حداقلی از روابط دو جانبه را شناسایی کنند. روابط ایران و انگلیس سرشار از حواشی است و این حواشی باید کم شوند. این ایده را هم از سر تفریح مطرح نمی کنم بلکه وجود حداقلی از رابطه و رفع حواشی یک ضرورت است.
•  باعث تاسف است که برخی از مقام‌های دولت انگلیس ادعا کنند که دیگر انطور که باید و شاید از برجام حمایت نمی کنند. چنین موضع گیری از انگلیس درباره برجام بی‌سابقه است چرا که احیای برجام به امنیت منطقه ای و بین المللی گره خورده است. هم ایران هم انگلیس و سایر طرف ها باید تلاش کنند با نگاه واقع بینانه برجام را احیا کنند.
•  اگر ایران و انگلیس برقراری حداقلی از رابطه را بپذیرند باید رابطه دو کشور در مسائل غیرسیاسی تقویت شود. این کار می‌تواند به شکل گیری اعتماد هوشمندانه بین دو طرف منتهی شود به گونه ای که روابط مهم دو جانبه بازیچه این و ان نباشد. مسائل دیپلماتیک جدی است و از آنجا که جهان به هم پیوسته است نه شما می‌توانید سایر کشورها را نادیده بگیرید و نه آنها.
• محسن بهاروند در پایان سخنانش به پتانسیل  ایرانی های مقیم انگلیس اشاره کرده و گفت: باید بتوانیم از این پتانسیل استفاده کنیم. انگلیس سومین کشوری ست که بیشترین جمعیت ایرانی را در خود جا داده است . هرچه ما بتوانیم ایران را به مردم سایر کشورها بخصوص کشور تاثیرگذاری مانند انگلیس بیشتر معرفی کنیم موفق‌تر خواهیم بود. باید موانع موانع گردشگری میان دو کشور برای مردم حذف شوند.  هیچ کشوری به اندازه انگلیس ذخیره فکری و مادی ایرانشناسی ندارد .

انتهای پیام