سیاست شرق _ کمی بعد از نیمه‌شب هفدهم ژوئن ۱۹۷۲، یکی از نگهبانان ساختمان «واترگیت» در واشنگتن دی سی، پایتخت آمریکا، متوجه نوارچسب‌هایی روی چندین درب، این ساختمان شد. درب هایی که عمدتا از پارکینگ طبقه پایین به دفترهای کار در طبقه بالا منتهی می‌شدند: مقر اصلی ستاد انتخاباتی حزب دموکرات.

نوار چسب‌ها را طوری چسبانده بودند که درها بسته شوند، اما قفل نشوند.

کشفی که ابتدا به نظر می‌رسید به سرقتی به‌دقت برنامه‌ریزی‌شده، مرتبط باشد، خیلی زود سرآغازی شد برای پرده برداشتن از یک رسوایی بی‌سابقه که زلزله‌ای سیاسی در کاخ سفید به‌ پا کرد و دو سال بعد به استعفای رئیس جمهوری آمریکا منجر شد: رسوایی واترگیت.

جورج مک گاورن در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا درسال ۱۹۷۲ کاندیدای حزب دموکرات، رقیب ریچارد نیکسون بود.

دراین انتخابات ریچارد نیکسون به پیروز ی رسید، اما برملا شدن توطئه نصب دستگاه های شنود مخفی درمحل ستاد انتخاباتی سناتور مک گاورن منجر به رسوایی واترگیت و سپس استعفای ریچارد نیکسون ازمقام ریاست جمهوری آمریکا در سال بعد شد.

در جریان انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا شماری از مأموران پیشین اف‌بی‌آی وارد ساختمان هتل واترگیت محل استقرار ستاد انتخاباتی حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا شدند و دستگاه‌های شنود کار گذاشتند و سپس اسناد و مدارکی را برای اهداف مختلف به سرقت بردند. این اقدام غیرقانونی با پیدا شدن یک نوار توسط یک مأمور حراست هتل به‌طور تصادفی لو رفت و روزنامهٔ واشینگتن پست (به سردبیری بنجامین سی. بردلی) از طریق دو تن از روزنامه‌نگاران خود به نام‌های باب وودوارد و کارل برنستین آن را به اطلاع افکار عمومی‌ رساندند.

نخست چنین تصور می‌شد که این قانون‌شکنی توسط افراد دون‌پایه طراحی و هدایت شده‌است. اما پس از آنکه نیکسون از تحویل نوارهای ضبط‌شده به کمیته قضایی مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا خودداری کرد، پای رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا نیز به میان کشیده شد. کمیتهٔ قضایی مجلس نمایندگان در ژوئیه ۱۹۷۴ رسیدگی عمومی به اعلام جرم علیه نیکسون را آغاز کرد و دیوان عالی فدرال ایالات متحده آمریکا نیز حکم کرد که رئیس‌جمهور نوارها را به کمیتهٔ قضایی تحویل دهد. در هفتهٔ بعد کمیتهٔ قضایی مجلس نمایندگان، رأی خود را دربارهٔ سه فقره جرم ارتکابی توسط نیکسون صادر کرد: سوءاستفاده از قدرت، کارشکنی در امر اجرای عدالت و اهانت به کنگره.

در ۴ اوت ۱۹۷۴ کاخ سفید متن پیاده‌شدهٔ نوارها را تحویل داد. یکی از نوارها حاوی یک مدرک غیرقابل انکار بود یعنی دستور ریچارد نیکسون برای تماس با سیا به منظور متوقف‌کردن تحقیقات اف‌بی‌آی در مورد سرقت واترگیت. با انتشار این نوار مشخص شد که مجلس نمایندگان به تصمیم کمیتهٔ قضایی برای استیضاح نیکسون رأی خواهد داد. به دنبال این رویداد، ریچارد نیکسون در ۸ اوت ۱۹۷۴ از سمت خود کناره‌گیری کرد تا توسط کنگره استیضاح نشود. نیکسون نخستین رئیس‌جمهور آمریکا بود که استعفا کرد. در ۸ سپتامبر ۱۹۷۴، جرالد فورد جانشین نیکسون، وی را عفو کرد.

اگرچه استعفای نیکسون، روند استیضاح را متوقف کرد، اما در عین حال به پیگیری‌های قضایی پایان نداد. سپس روشن شد که چنین اقداماتی پیش‌تر پیوسته انجام گرفته بوده‌است و تحقیقات پسین نشان داد که عمق این‌گونه فعالیت‌های جاسوسی بسیار گسترده بوده‌است.

نیکسون در آوریل سال ۱۹۹۴ درگذشت اما هرگز آمریکایی‌ها از او بعنوان یک چهره محبوب یاد نکردند. این درحالی است که تازه‌ترین نظرسنجی روزهای اخیردر آمریکا نشان داد که هنوز ۸۵ درصد از آمریکایی‌ها بالاترین محبوبیت را برای جان اف. کندی، رئیس‌جمهور کشته‌شده قائل هستند و برای او ابراز دلتنگی می‌کنند.

انتهای پیام