سیاست شرق _ چین، روز دوشنبه سومین و آخرین ماژول را برای تکمیل ایستگاه فضایی دائمی خود پرتاب کرد، تلاشی که بیش از یک دهه، برای حفظ حضور فضانوردان خود در فضا انجام داده است.

به نقل از آساهی شیمبون، وزن منگتیان حدود ۲۰ تن با طول ۱۷.۹ متر و قطر ۴.۲ متر است. این فضا برای آزمایش های علمی و تحقیقاتی و همچنین یک بازوی رباتیک کوچک برای پشتیبانی از محموله های خارج از ایستگاه فضایی را فراهم می کند.

آزمایشگاه ۲۳ تنی «ونتیان» که در حال چرخش است، برای آزمایش‌های علمی و زیست‌شناسی طراحی شده است و سنگین‌تر از هر فضاپیمای تک ماژول دیگری در حال حاضر در فضا است.

در سال آینده، چین قصد دارد تلسکوپ فضایی Xuntian را به فضا پرتاب کند، که اگرچه بخشی از Tiangong نیست، اما به ترتیب در مدار ایستگاه خواهد چرخید و می تواند گهگاهی برای تعمیر و نگهداری به آن متصل شود.

در مجموع، این ایستگاه حدود ۱۱۰ متر مکعب فضای داخلی تحت فشار خواهد داشت.

برنامه فضایی چین امسال رسماً سه دهه از عمر خود را می گذراند. اما واقعاً در سال ۲۰۰۳ آغاز شد، زمانی که چین پس از ایالات متحده و روسیه، سومین کشوری بود که انسان را با استفاده از منابع خود به فضا فرستاد.

این برنامه توسط شاخه نظامی حزب کمونیست حاکم، ارتش آزادیبخش خلق، اداره می شود و به طور روشمند و تقریباً به طور کامل بدون حمایت خارجی پیش رفته است. آمریکا چین را به دلیل روابط نظامی اش از ایستگاه فضایی بین المللی کنار گذاشت.

قبل از پرتاب ماژول Tianhe، برنامه فضایی سرنشین دار چین یک جفت ایستگاه تک ماژول را به فضا پرتاب کرد که برای مدت کوتاهی به عنوان سکوهای آزمایشی خدمه انجام داد.

وزن ایستگاه دائمی چین در حدود ۶۶ تن – کسری از اندازه ایستگاه فضایی بین المللی – که اولین ماژول خود را در سال ۱۹۹۸ راه اندازی کرد و حدود ۴۶۵ تن وزن دارد.

اگر ایستگاه فضایی بین المللی به برنامه عملیاتی ۳۰ ساله خود پایبند باشد، تیانگونگ با طول عمر ۱۰ تا ۱۵ سال، روزی می تواند خود را تنها ایستگاه فضایی باشد که هنوز فعال است.

چین همچنین با مأموریت‌های بدون خدمه به موفقیت دست یافته است و برنامه اکتشاف ماه این کشور در سال گذشته هنگامی که مریخ نورد Yutu 2 تصاویری از آنچه که توسط برخی به عنوان یک “کلبه اسرارآمیز” توصیف شده بود ارسال کرد، اما به احتمال زیاد فقط یک صخره بود، یک جور سروصدای رسانه‌ای ایجاد کرد. مریخ نورد اولین مریخ نورد است که در سمت دور و تاریک ماه قرار می گیرد که کمی کاوش شده است.

کاوشگر Chang’e 5 چین سنگ های ماه را برای اولین بار از دهه ۱۹۷۰ در دسامبر ۲۰۰۰ به زمین بازگرداند و یک مریخ نورد چینی دیگر در جستجوی شواهدی از حیات در مریخ است. مقامات همچنین در حال بررسی یک ماموریت خدمه به ماه هستند.

این برنامه جنجال‌هایی نیز به همراه داشته است. در اکتبر ۲۰۲۱، وزارت خارجه چین گزارشی مبنی بر اینکه چین یک موشک مافوق صوت را دو ماه قبل آزمایش کرده بود، رد کرد و گفت که فقط آزمایش کرده است که آیا می توان از یک فضاپیمای جدید استفاده مجدد کرد یا خیر.

چین همچنین در حال توسعه یک هواپیمای فضایی بسیار سری است.

برنامه فضایی چین با احتیاط پیش رفته و تا حد زیادی بدون مشکل به پایان رسیده است.

با این حال، شکایت هایی علیه چین مطرح شده است که پیش از این دو بار اجازه داده بود که مراحل موشک به زمین بیفتد. ناسا سال گذشته پکن را به “عدم رعایت استانداردهای مسئول در مورد زباله های فضایی” پس از فرود قطعات یک موشک چینی در اقیانوس هند متهم کرد.

انتهای پیام