سیاست شرق _ نیروی هوایی آمریکا اعلام کرد که نگرانی‌ها در مورد نقص در کارتریج‌های انفجاری در سیستم‌های پرتاب خلبان در سه نوع از هواپیمای نظامی، از جمله F-35، برخی از عملیات‌ها را برای انجام بازرسی‌های بیشتر، به طور موقت متوقف کرد.

به نقل از رویترز، سرلشکر کریگ ویلز، نوزدهمین فرمانده نیروی هوایی آمریکا در بیانیه ای گفت که نگرانی اصلی ما ایمنی هواپیماهایمان است و ضروری است که از تجهیزات اطمینان داشته باشیم.

استفانک، سخنگوی نیروی هوایی در بیانیه‌ای درباره نگرانی درباره «یک قطعه مورد استفاده در سیستم پرتاب خلبان چند هواپیما» گفت: «این یک توقف موقت و نه یک زمین‌گیری در سراسر ناوگان خواهد بود.»

وی گفت که F-35 های لاکهید مارتین (LMT.N) دارای صندلی های جهشی مارتین-بیکر هستند و این سرویس در تاریخ ۲۹ ژوئیه(جمعه) برای تسریع در روند بازرسی این سیستم ها اجرا شده است.

سخنگوی نیروی هوایی گفت که ناوگان آموزشی نیروی هوایی نیز تحت تأثیر قرار گرفته است. “ما گمان می کنیم که حدود ۲۰۳ هواپیمای T-38 و ۷۶ T-6 ممکن است تحت تاثیر این موضوع قرار گیرند. این تعداد تقریباً ۴۰٪ از ناوگان T-38 و ۱۵٪ از ناوگان T-6 ما را تشکیل می دهد.

به دنبال اقدام نیروی هوایی آمریکا در مورد نقص در سیستم های پرتاب خلبان سه نوع از هواپیماهای این کشور، نیروی هوایی اسرائیل نیز به طور موقت فعالیت هواپیماهای جنگنده F-35 خود را در روز شنبه متوقف کرد.

نیروی هوایی اسرائیل در توییتر اعلام کرد هواپیماها تحت بازرسی‌هایی قرار خواهند گرفت که چند روز طول می‌کشد و هرگونه عملیات انفرادی F-35 با مجوز ویژه فرمانده نیروی هوایی انجام خواهد شد.

صندلی پرتاب خلبان چیست و چگونه عمل می کند؟

زمانی که یک هواپیمای نظامی در موقعیت بسیار نامناسب قرار بگیرد، آخرین پناهگاه خلبان آن، صندلی است که روی آن نشسته اما سازوکار پیچیده این صندلی چگونه عمل می‌کند و پرتاب شدن از جت جنگنده چه حسی به خلبان منتقل می‌کند؟

صندلی هواپیمای نظامی وزنی نزدیک به ۹۰ کیلوگرم دارد و برای ساخت آن تقریبا از ۳۵۰۰ قطعه استفاده شده، بنابراین با یک وسیله بی‌نظیر روبه‌رو هستیم که نه تنها باید خلبان را از هواپیمای جنگی به سمت بیرون پرتاب کند، بلکه زنده ماندن آن با صدمات کم را نیز باید تضمین کند. اگر خلبان از ارتفاعی بالاتر از ۵۰۰۰ متر به بیرون پرتاب شود، به علت کمبود اکسیژن صندلی امکان سقوط آزاد را برای وی فراهم می‌کند تا به ارتفاعی برسد که اکسیژن کافی وجود داشته باشد. پس از قرارگیری در ارتفاع مناسب، چتر نجات باز می‌شود.

شرکت بریتانیایی «مارتین بیکر» و شریک فرانسوی آن، «Safran Martin-Baker France» کنترل ۵۶ درصد از بازار صندلی‌های پرتاب در جهان را برعهده دارند. صندلی‌های تولیدی این شرکت‌ها در ۹۳ درصد هواپیماهای نیروهای هوایی در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند که شامل جنگنده «F-35» ایالات متحده آمریکا، جنگنده «رافال» فرانسه و «یوروفایتر» می‌شود.

از سایر فعالان مطرح در این بخش از بازار می‌توان به شرکت آمریکایی «Collins Aerospace»، شرکت‌های روسی «NPP Zvezda» و «AO» اشاره کرد. گفته می‌شود این صندلی‌ها از اواسط دهه ۴۰ میلادی تا به امروز، جان ۱۲ تا ۱۳,۰۰۰ هزار خلبان را نجات داده‌اند. جدیدترین صندلی مطرح شرکت مارتین بیکر، Mk16 نام دارد که در ادامه شما را با نحوه کار آن آشنا می‌کنیم؟

یک رشته انفجار پیچیده

زمانی که خلبان دسته زرد و مشکی رنگ صندلی که نزدیک به زانوی او قرار دارد را می‌کشد، یک واکنش زنجیره‌ای عجیب شکل می‌گیرد که با سه انفجار بسیار سریع دنباله‌دار شروع می‌شود. صندلی‌هایی که ۳۰ سال پیش طراحی شده‌اند، تنها یک انفجار بالستیک دارند که نیروی ۲۰ جی (G) یا بالاتر (۲۰ برابر وزن بدن که شما را به سمت پایین فشار می‌دهد) تولید می‌کند.

با کشیدن حلقه‌ها، مکانیزم خروج برای ۰.۲ ثانیه فعالیت می‌کند و خروج با سرعت ۱۵.۲ تا ۱۶.۷ متر بر ثانیه آغاز می‌شود. پس از این کار، با توجه به مدل جنگنده شیشه آن می‌شکند، منفجر می‌شود یا صندلی آن را شکسته و از هواپیما جدا می‌شود. سپس موتور موشک به مدت ۰.۲ ثانیه، ۲۲۶۷ کیلوگرم نیروی پرتاب تولید می‌کند و سپس یک موشک جانبی برای مدت زمان ۰.۵ ثانیه، ۲۶۴ کیلوگرم نیروی پرتاب تولید می‌کند.

موشک جانبی که در سمت چپ صندلی جلو و سمت راست صندلی عقب در جنگنده‌های دو نفره قرار گرفته، اطمینان می‌دهد که فرایند خروج در دو طرف مختلف صورت می‌گیرد و فردی که در صندلی عقب نشسته، همیشه زودتر پرتاب می‌شود تا به وسیله آتش تولید شده توسط موشک صندلی جلویی، نسوزد. تسمه‌ها و بندها اطراف بازوها و پاهای خلبان سفت و اکسیژن اضطراری آزاد می‌شود.

در مرحله بعد، چتر نجاتی که در پشت صندلی قرار گرفته، باز می‌شود. در همین زمان، ۲ پنل کوچک با طولی نزدیک به ۴۰ سانتی‌متر و عرض ۲۰ سانتی‌متر در دو طرف صندلی باز می‌شوند تا آن را صاف نگه دارند. تمام این اتفاق‌ها در مدت زمان ۱.۳۵ ثانیه رخ می‌دهد که شگفت انگیز است.

سپس یک بسته کوچک در بخش بالایی صندلی که حاوی چتر نجات اصلی است، از صندلی جدا می‌شود و چتر نجات اصلی باز می‌شود. در این هنگام خلبان و پوسته صندلی از بخش پایینی آن جدا می‌شوند، این بخش که خلبان روی آن می‌نشیند حاوی کیت بقا و قایق است که به طور خودکار در آب باد می‌شوند.

صندلی Mk16 که به طور خاص برای جنگنده F-35 طراحی شده، به سیستم ایربگ سه تکه‌ای مجهز شده که با نام دستگاه محافظت از گردن (NPD) شناخته می‌شود. مدیر توسعه تجارت در مارتین بیکر، «استیو رابرتز» به این موضوع اشاره دارد که کلاه خلبانان F-35 با نمایشگر قرار گرفته روی آن، از نسل‌های گذشته بزرگتر و سنگین‌تر است که باعث می‌شود مرکز ثقل خلبانان از محور سرشان جلوتر قرار بگیرد، عاملی که می‌تواند خطر آسیب به گردن در زمان پرتاب را افزایش دهد.

برای مقابله با این مشکل، دو ایربگ کناری دقیقا پس از کشیدن دسته خروج باد می‌شوند تا از حرکت سر خلبان به اطراف جلوگیری کنند. پس از آن، ایربگ سوم که در پشت کلاه ایمنی قرار گرفته، باد می‌شود. به گفته رابرتز، ترکیب سه جریان هوا از سر محافظت می‌کنند و نیروی اینرسی وارد شده به گردن را کاهش می‌دهند.

زمانی که چتر اصلی باز شود، باد این سه کیسه هوا به صورت خودکار خالی خواهد شد. علاوه بر این، صندلی Mk16 برخلاف نسل‌های قبلی به ویژگی مجهز شده که از ضربه زدن به بازوی خلبان در هنگام پرتاب، جلوگیری می‌کند.

صندلی Mk16 برای جنگنده F-35، از سوئیچ برای خلبان با وزن کم بهره می‌برد که مانع از آسیب به گردن می‌شود. نمونه آزمایشی این صندلی مشخص کرده که خلبانان سبک‌وزن در هنگام استفاده از کلاه‌های جدید و سنگین، نسبت به خلبانان دیگر بیشتر در معرض شکستگی گردن قرار دارند.

انتهای پیام