سیاست شرق _ وزیر امورخارجه پیشین آمریکا با انتقاد از توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ با ایران، آن را ناکافی توصیف کرد و بازگشت به آن را خطرناک دانست، سیاستمداری که از ابتدا همچون جمهوری خواهان، با «برجام» مخالف بود.

هنری کیسینجر وزیر امورخارجه آمریکا در سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۷ در گفت‌وگو با پایگاه تحلیلی اسپکتیتور درباره مذاکرات دولت جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا برای احیای برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) گفت: من از همان ابتدا نسبت به این توافق تردید داشتم. از نظر من راستی‌آزمایی وعده‌های ایران بسیار دشوار خواهد بود و گفت‌وگوها در واقع الگویی ایجاد می‌کرد که طبق آن پیشرفت هسته‌ای ایران کمی آرام، اما اجتناب‌ناپذیر می‌شد.

وی افزود: در نتیجه کشورهای منطقه، همچون مصر و عربستان سعودی و به‌ویژه اسرائیل به سمت واکنش‌هایی سوق داده می‌شوند که ممکن است وضعیت را بسیار دشوارتر کند.

کیسینجر در ادامه توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ را ناکافی عنوان کرد و گفت: اکنون مشکل مذاکرات هسته‌ای فعلی این است که بازگشتن به توافقی که از ابتدا ناکافی بود، بسیار خطرناک است.

وزیر امورخارجه اسبق آمریکا همچنین تصریح کرد: تمام نگرانی‌هایی که درباره توافق اصلی داشتم را اکنون نیز دارم. هنوز مفاد آن توافق را ندیده‌ام اما واقعاً هیچ جایگزینی برای حذف توان هسته‌ای ایران وجود ندارد.

وی که به‌عنوان مشاور امنیت ملی آمریکا نیز فعالیت داشته است، با تکرار ادعاهای بی‌اساس و خصمانه مقامات واشنگتن درباره برنامه هسته‌ای کشورمان گفت: هیچ راهی برای برقراری صلح در خاورمیانه با وجود سلاح هسته‌ای ایران وجود ندارد، زیرا قبل از اینکه چنین اتفاقی بیفتد احتمال پیش‌دستی اسرائیل زیاد است چون اسرائیل نمی‌تواند منتظر عوامل بازدارنده باشد.

هنری آلفرد کیسینجر سیاستمدار، دیپلمات و مشاور ژئوپلیتیک آلمانی-آمریکایی، متولد ۱۹۲۳ است که به عنوان وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا و مشاور امنیت ملی آمریکا در دولت‌های ریچارد نیکسون و جرالد فورد فعالیت کرده‌است.

تأثیر کیسینجر بر سیاست خارجی آمریکا چنان بود که تفاوتی نداشت دولت دموکرات بر سر کار باشد یا جمهوری‌خواه. چندان که هم بر برژه ژینسکی مشاور امنیت ملی کارتر که مثل خود او دیپلماتی مهاجر و فارغ التحصیل هاروارد بود نیز اثر می گذاشت و تنها رییس جمهوری که درهای کاخ سفید را به روی او نگشود، «باراک اوباما» بود و دلیل مخالفت کیسینجر با برجام نیز همین بود که با خود اوباما مشکل داشت وگرنه با منطق توازن باید حمایت می‌کرد.

انتهای پیام