سیاست شرق _ ویروس آبله میمون یک ویروس ارتوپاکس است که باعث آبله میمون انسان می شود، یک بیماری ویروسی با علائمی شبیه آبله از جمله تب و خارش است.متخصصان می‌گویند سرایت این بیماری کم است اما باید مراقب بود زیرا که نوعی از این ویروس می‌تواند خطر مرگ را به همراه داشته باشد.

پس از شیوع آبله در سراسر جهان در سال ۱۹۸۰، آبله میمون به عنوان مهم ترین عفونت ارتوپاکس ویروس در انسان ظاهر شد. موارد اغلب از مناطق روستایی کشورهای آفریقای مرکزی و غربی و اخیرا در اروپا و آمریکا گزارش شده است.

بعد از کرونا، شناسایی آبله میمون و انتقال آن در برخی از کشورها حالا موجب نگرانی شده است. اما این بیماری چطور به دیگران منتقل می‌شود؟

آبله میمون یک عفونت ویروسی و سرایت‌پذیر است. البته متخصصان می‌گوید شدت سرایت آن کم است اما نوعی از ویروس آبله میمون هم می‌تواند کشنده باشد.

علائم آبله میمون را بشناسید

آنطور که متخصصان می‌گویند علائم اولیه این بیماری شامل تب، سردرد، درد عضلات، کمردرد، تورم غدد لنفاوی، لرز و خستگی است.

در اثر ابتلا به این بیماری التهابات پوستی نیز ممکن است ایجاد شود. این التهابات معمولاً روی صورت قبل از انتشار به سایر قسمت‌های بدن شروع می‌شود. در نهایت یک دلمه تشکیل می‌دهد و می‌افتد.

راه‌های انتقال ویروس آبله میمون

علیرضا ناجی، رئیس مرکز تحقیقات ویروس‌شناسی نیز درباره این بیماری در صفحه اینستاگرامی خود نوشت: این ویروس می‌تواند از گاز گرفتن حیوان آلوده یا یا تماس با خون، مایعات بدن یا زخم و ضایعات آن منتقل شود.

آنطور که ناجی نوشت، افراد ممکن است با خوردن گوشت حیوان آلوده که به درستی پخته نشده است هم به این بیماری مبتلا شوند.

او درباره انتقال این ویروس بین انسان‌ها نوشت: انتقال بین انسان‌ها بیشتر از طریق قطرات تنفسی بزرگ صورت می‌گیرد. از آنجایی که این قطرات نمی‌توانند مسافت زیادی را طی کنند، تماس چهره به چهره طولانی مدت نیاز است.

کارشناسان همچنین گفته اند که خطر شیوع کم است زیرا آبله میمون به راحتی بین انسان ها منتقل نمی شود. این به این دلیل است که سویه انسانی آبله میمون یک بیماری مشترک بین انسان و دام است که عمدتاً از حیوانات، معمولاً پستانداران و جوندگان، به انسان منتقل می شود. این به ندرت بین انسان ها منتقل می شود و برخلاف سایر ویروس های بسیار عفونی که می توانند در هوا منتقل شوند، فقط از طریق تماس مستقیم با ضایعات، قطرات تنفسی، مایعات بدن و مواد آلوده مانند لباس، بانداژ و ملافه منتقل می شود

انتقال ویروس آبله میمون زمانی اتفاق می‌افتد که فرد از طریق حیوان، انسان یا مواد آلوده به ویروس با ویروس تماس پیدا کند. ویروس از طریق پوست شکسته (حتی اگر قابل مشاهده نباشد)، دستگاه تنفسی یا غشاهای مخاطی (چشم، بینی یا دهان) وارد بدن می شود. انتقال از حیوان به انسان ممکن است از طریق گاز گرفتن یا خراش، تهیه گوشت بوته، تماس مستقیم با مایعات بدن یا مواد ضایعه، یا تماس غیرمستقیم با مواد ضایعه مانند از طریق بسترهای آلوده رخ دهد. تصور می شود که انتقال از انسان به انسان عمدتاً از طریق قطرات تنفسی بزرگ اتفاق می افتد. قطرات تنفسی معمولاً نمی توانند بیش از چند فوت حرکت کنند، بنابراین تماس چهره به چهره طولانی مدت مورد نیاز است. سایر روش های انتقال از انسان به انسان شامل تماس مستقیم با مایعات بدن یا مواد ضایعه و تماس غیر مستقیم با مواد ضایعه است.

دوره کمون این بیماری چند روز است؟

رئیس مرکز تحقیقات ویروس‌شناسی درباره دوره کمون این بیماری نوشت: دوره کمون آبله میمون (فاصله از عفونت تا شروع علائم) از شش تا ۱۳ روز است. البته دوره کمون آن می‌تواند بین پنج تا ۲۱ روز هم باشد.

اما آیا این بیماری می‌تواند موجب مرگ شود؟ ناجی در این مورد نوشت: یکی از انواع ویروس آبله میمون می‌تواند کشنده باشد و تا ۱۰ درصد افراد مبتلا را می‌تواند به مرگ بکشاند.

موارد ابتلا به این ویروس در کشورهای اسپانیا، انگلستان، فرانسه، سوئد، ایتالیا، استرالیا و پرتغال شناسایی شد. البته روز گذشته نیز یک مورد دیگر ابت رعایتلا به این بیماری در امریکا مشاهده شد.

آبله میمون چیست؟

آبله میمون اولین بار در سال ۱۹۵۸ کشف شد، زمانی که دو شیوع بیماری شبیه آبله در مستعمرات میمون‌هایی که برای تحقیق نگهداری می‌شدند رخ داد، از این رو آبله میمون نامگذاری شد. اولین مورد انسانی آبله میمون در سال ۱۹۷۰ در جمهوری دموکراتیک کنگو (DRC) طی یک دوره تشدید تلاش برای از بین بردن آبله ثبت شد. از آن زمان، آبله میمون در مردم چندین کشور دیگر آفریقای مرکزی و غربی گزارش شده است: کامرون، جمهوری آفریقای مرکزی، ساحل عاج، جمهوری دموکراتیک کنگو، گابن، لیبریا، نیجریه، جمهوری کنگو و سیرالئون. اکثر موارد عفونت در جمهوری دموکراتیک کنگو است.

موارد آبله میمون در افراد خارج از آفریقا به دلیل سفرهای بین المللی یا حیوانات وارداتی از جمله موارد در ایالات متحده و همچنین اسرائیل، سنگاپور و بریتانیا رخ داده است.

مخزن طبیعی آبله میمون ناشناخته باقی مانده است. با این حال، جوندگان آفریقایی و نخستی‌های غیر انسانی (مانند میمون‌ها) ممکن است حامل ویروس باشند و افراد را آلوده کنند.

عامل ویروس

میزبان مخزن (ناقل اصلی بیماری) آبله میمون هنوز ناشناخته است اگرچه جوندگان آفریقایی مشکوک هستند که در انتقال نقش دارند. ویروسی که باعث آبله میمون می شود فقط دو بار از یک حیوان در طبیعت بازیابی (جداسازی) شده است. در اولین نمونه (۱۹۸۵)، ویروس از یک جونده آفریقایی به ظاهر بیمار (سنجاب طناب) در منطقه استوایی جمهوری دموکراتیک کنگو بازیابی شد. در دوم (۲۰۱۲)، ویروس از یک مانگابی نوزاد مرده که در پارک ملی تای، ساحل عاج یافت شد، بازیابی شد.

منبع: سیاست شرق، سازمان بهداشت جهانی و سایر وبسایت ها

انتهای پیام