سیاست شرق _ کارشناسان نظامی اوکراینی و غربی می گویند که روسیه از نوع جدیدی از مین های زمینی ضد نفر پیشرفته، مجهز به حسگرهای قوی استفاده می کند که خنثی نمودن آن، مشکل و نیاز به تجهیزات ویژه دارد.

به گفته این کارشناسان، این مین ها که دارای حسگرهایی می باشند که می تواند تشخیص دهد که افراد در نزدیکی آن راه می روند، سپس کلاهک انفجاری از محل خود ارتفاع می گیرد و منفجر می شوند.

این مدل مین روسی( POM-3) ، یک مین انفجاری قوی (HE)، پراکنده، ضد نفر (AP)، تکه تکه شدن مرزی و خود تخریبی، که برای پراکندگی/پرتاب از انواع مین‌های هوابرد و سیستم های تحویل زمینی با استفاده از یک چتر نجات پرتاب می شود.

این نوع مین، اگر در زمین نرم فرود آید، تا ارتفاع خود در زمین فرو می رود، ولی اگر بر روی زمین سخت فرود آید، شش پای فنردار مستقر شده و مین را در وضعیت عمودی قرار می دهند. هنگامی که در موقعیت مناسب قرار گرفت، یک سنسور میله لرزه ای با فشار وارد زمین می شود. POM-3 از یک فیوز لرزه ای مجاورتی با زمان خود تخریبی ۸ یا ۲۴ ساعت استفاده می کند. با تشخیص یک نشانه لرزه ای مناسب، به هوا پرتاب می شود و حلقه های فلزی آن منفجر می شود و تکه های آن تا شعاع کشنده ۱۶ متری پرتاب می شوند.

به گفته دیده بان حقوق بشر، که عکس های ارائه شده توسط ارتش اوکراین را بررسی کرده است، می گویند که تکنسین های بمب اوکراینی هفته گذشته مین های POM-3 را در نزدیکی شهر خارکف در شرق این کشور کشف کرده اند.

انواع قدیمی‌تر مین‌های زمینی ضد نفر معمولاً زمانی منفجر می‌شوند که قربانیان تصادفاً روی آن‌ها قدم بگذارند یا سیم‌های متصل به آن را تحریک کنند، اما سنسور لرزه نگاری POM-3 با نزدیک شدن قدم‌ها فرمان می‌گیرد و می‌تواند به طور موثر بین انسان و حیوان تمایز قائل شود.

مین زدایان داوطلب و گروه هایی که علیه استفاده از مین های زمینی مبارزه می کنند، گفتند که POM-3 تلاش های آینده را برای یافتن و انهدام مهمات منفجر نشده را پیچیده تر و مرگبارتر خواهد کرد.

کارشناسان نظامی معتقدند که با توجه به خطرات چنین مین هایی، باید برای خنثی نمودن آنها از ربات ها استفاده نمود تا خطرات احتمالی به حداقل رسانده شود.

به گفته منابع نظامی، POM-3 معمولاً توسط یک موشک پرتاب می شود و در هوا رها و با چتر در زمین فرود می آیند. هنگامی که مین فردی را حس می کند، یک کلاهک انفجاری کوچک پرتاب می کند که در هوا منفجر می شود و قطعاتی را تولید می کند که تا فاصله ۱۶ متری کشنده خواهد بود.

به گزارش سیاست شرق، مین های زمینی ضد نفر که زمانی در سراسر جهان به طور گسترده مورد استفاده قرار می گرفتند، اغلب غیرنظامیان را مدت ها پس از پایان جنگ ها نیز مجروح،معلول و یا می کشند . اوکراین یکی از ۱۶۴ کشوری است که در سال ۱۹۹۷ معاهده منع استفاده از مین های ضد نفر را امضا کرده و متعهد شده اند که ذخایر خود را پاکسازی کنند. ایالات متحده و روسیه از پیوستن به این معاهده خودداری کرده اند.
این معاهده استفاده از مین‌های زمینی ضد تانک را ممنوع نمی‌کند – که معمولاً دارای بار انفجاری بسیار بزرگ‌تری هستند و فقط زمانی طراحی شده‌اند که یک وسیله نقلیه روی آن‌ها یا نزدیک آن‌ها می‌روند، منفجر شوند – و همچنین به مواد منفجره دست‌ساز که برای از بین بردن وسایل نقلیه ساخته شده‌اند، اشاره نمی‌کند. ویدئوهای منتشر شده در رسانه های اجتماعی نشان می دهد که هم مین های ضد تانک و هم حملات بمب های دست ساز به خودروهای روسی در اوکراین را نشان می دهد.

همچنین گزارش هایی نیز از استفاده روسیه از بمب های خوشه ای در اوکراین مطرح شده است، این در حالی است که کنوانسیون مربوط به مهمات خوشه ای که در سال ۲۰۱۰ اجرایی شد، استفاده از آنها را به دلیل آسیبی که برای غیرنظامیان وارد می کند ممنوع می کند. بیش از ۱۰۰ کشور این معاهده را امضا کرده اند، اما ایالات متحده، اوکراین و روسیه این معاهده را امضا نکرده اند.

سلاحی که خانم مارکارووا از آن به عنوان “بمب خلاء” یاد کرد در مقایسه مبهم است، به ندرت توسط ارتش های مدرن استفاده می شود و توسط معاهدات ممنوع نشده است.

• بمب خلاء یا ترموباریک

مواد موجود در اکثر بمب‌ها و موشک‌های معمولی در درجه اول برای کشتن افراد با تولید مقادیر زیادی قطعات فلزی کشنده در هنگام انفجار طراحی شده‌اند. اما یک “بمب خلاء” – که عموماً مواد منفجره سوخت-هوا نامیده می شود – دو قسمت انفجاری را در هوا آزاد می کند که پخش می شود و قبل از انفجار با اکسیژن مخلوط می شود.

پیش از این گزارش های از استفاده روسیه از این نوع بمب های کشنده در اوکراین عنوان شده است که می تواند با مصرف اکسیژن، جان موجودات زنده را با تهدید جدی و مرگبار مواجه نماید.

پنتاگون از مواد منفجره ترموباریک در بمب های پرتاب شده به هوا برای تخریب مجتمع های غار در افغانستان و همچنین در نارنجک های دستی تخصصی و راکت ها برای تخریب ساختمان ها استفاده کرده بود‌

“بمب خلاء”، به استفاده این سلاح از اکسیژن اتمسفر و موج فشار بزرگی که ایجاد می کند. برای اولین بار به حادثه ای در سال ۱۹۷۵ بازمی گردد که در آن خلبانان ویتنام جنوبی متهم به استفاده از سلاح های انفجاری با هوا در یکی از نبردهای نهایی جنگ ویتنام در Xuan Loc شدند، انفجارهایی که با مکیدن و مصرف زیاد هوا، تنفس موجودات زنده در محیط پیرامون خود را دچار مشکل و آنها را می‌کشند.

وینت سیدل ، سخنگوی پنتاگون، وقتی در مورد گزارش‌هایی که ممکن است یک بمب ساخت آمریکا صدها قربانی را در ژوان لوک خفه کرده باشد ، سؤال شد ، حدس زد که یک سلاح انفجاری مخصوص سوخت-هوا ممکن است بتواند در لحظه انفجار تمام هوای داخل محیط را تا ۲۰ یارد مصرف کند، هرچند که هوای اتمسفر خلاء حاصل از انجار را پر می‌کند.

با این حال، استفاده از سلاح های جدید و مرگبار علیه دیگران، اقدام جدیدی توسط برخی دولت ها نیست ، چنانچه آلمان نازی در جنگ دوم جهانی و ایالات متحده نیز در ویتنام، افغانستان و عراق نیز از این سلاح ها علیه سربازان و غیر نظامیان نیز استفاده کرده اند.

عامل نارنجی  یکی از شش سم گیاه کش آمریکا بود که نوعی سم قوی بود که ارتش آمریکا در جنگ ویتنام از سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۱ برای از بین بردن جنگل‌های پناهگاه ویت‌کنگ به کار برد. این ماده سبب از بین رفتن گیاهان و بر مردم ویتنام نیز آثار مرگبار فراوانی به جا گذاشت که در نسل‌های بعدی مردم مناطق سمپاشی شده دیده می‌شود.

برآوردها نشان می‌دهد بر اثر این سم‌پاشی‌ها، ۴۰۰ هزار نفر کشته یا ناقص‌العضو شدند و در سال‌های بعدی تاکنون ۵۰۰ هزار کودک با اختلالات مادرزادی زاده شده‌اند.(گزارش نیویورک تایمز)

در میان سال‌های یادشده، ارتش آمریکا نزدیک به ۷۵٬۷۰۰٬۰۰۰ لیتر علف‌کش شیمیایی و برگ‌زدا بر روی جنگل‌های ویتنام، شرق لائوس و بخش‌هایی از کامبوج فروریخت تا با نابودی این جنگل‌ها از پناه گرفتن ویت‌کنگ‌ها در آن که از آن نقاط به نیروهای آمریکایی حمله می‌کردند جلوگیری کند.

منبع:سیاست شرق و سایر خبرگزاری ها و وب سایت ها

انتهای پیام